ژانت کهن صدق در اردیبهشت ماه 1324 خورشیدی (1945 میلادی) در یک خانواده متدین یهودی در تهران چشم به جهان گشود . او فرزند سوم ” ابراهیم کهن صدق ” و با نو ” اختر مرادپور (کهن صدق) ” می باشد .
ژانت تحصیلات ابتدائی را در دبستان « گیو » و دوره متوسطه را در دبیرستان های « انوشیروان دادگر » و « همایون » به پایان رسانید و در ادامه تحصیلات (عالیه) موفق به اخذ مدرک لیسانس تربیت بدنی از دانشگاه تهران گردید .
ژانت کهن صدق فعالیت های ورزشی خود را نخستین بار در سیزده سالگی هنگامی که به دبیرستان راه یافت آغاز نمود و تا قبل از اتمام دوران تحصیلاتش موفق گردید نام خود را به عنوان یکی از چهره های شاخص ورزشی دو و میدانی دختران در تاریخ ورزش ایران به ثبت برساند . او سریع ترین دونده زن ایرانی ، نیز سبک ترین دونده سرعت در جهان به شمار می رفت .
آغاز درخشش ، هنگامی بود که با 156 سانتی متر قد و با وزن 40 کیلو موفق گردید رکورد دو صد متر بانوان ایران را بشکند و عنوان اولین زن دونده صاحب رکورد در دهه 1340 خورشیدی را به خود اختصاص دهد . نیز همچنین در مسابقات انتخابی المپیک آسیائی سال 1966 میلادی با بدست آوردن رکورد 5/12 ثانیه در صد متر رکورد قابل ملاحظه ای را برای تاریخ ورزش ایران از خود بجای گذارد .
ژانت کهن صدق با تلاشی پیگیر و اعتقادی راسخ به موفقیت و عشق به پیشتازی توانست راهگشای قهرمانی های بزرگتر برای وطنش ایران که صمیمانه به آن عشق می ورزید باشد . نخستین موفقیت ژانت کهن صدق در سال 1328 خورشیدی در دو امدادی خردسالان دبیرستان انوشیروان دادگر بود و نام او جزو یکی از چهار نفر دونده برتر قرار گرفت . یک سال بعد با رکورد 7/8 ثانیه قهرمان دوم آموزشگاههای تهران شد . و این پیروزی انگیزه ای شد برای پیشرفت های آینده ، ضمن آنکه خانم صدری دبیر ورزش که به استعداد و علاقه او پی برده بود به آموزش او در این امر توجه بیشتری نشان داد و در هر فرصتی حضور او را در مسابقات و شرکت در اردوهای آموزشگاهی ترغیب می نمود . (بعدها مربیان دیگری چون آقای ایزدپناه ، خانم شریف محمدی ، خانم مهرنوری و نیز تشویق خانواده اش ، عاملی شد برای کسب موفقیت های بیشتر وی در این راستای)

ژانت در سال 1341 خورشیدی (در هفده سالگی) در مسابقات مدارس جزو تیم بزرگسالان شرکت نمود . وی در دوی 80 متر با رکورد 11 ثانیه مقام اول را بدست آورد ، همان سال در مسابقه های قهرمانی (آموزشگاهها) کشور شرکت کرد و مقام چهارم را کسب نمود . در مهرماه 1341 خورشیدی از طرف انجمن دوشیزگان و بانوان در مسابقه های باشگاهی شرکت نمود و توانست در دو 80 متر با رکورد 9/10 ثانیه اول شود . نیز در چهارم آبان 1341 در مسابقه دو صدمتر با رکورد 1/13 ، رکورد دختران کشور را یک دهم ثانیه بشکند و رکورد دار دو صدمتر ایران شود .
به نقل از خودش این پیروزی بهترین خاطره ورزشی او به شمار می رود . نیز همچنین در سال 1343 با رکوردی کمتر از 13 ثانیه اوجی دیگر گرفت و رقیبان را پشت سر گذاشت ، شهرت ژانت کهن صدق رو به فزونی گرفت ، دعوت از او برای شرکت در مسابقات باشگاههای تهران و شهرستان ها و در پی آن موفقیت های پی در پی و شکستن رکوردها باعث گردید از طرف روزنامه کیهان ورزشی در سال 1342 خورشیدی بعنوان دختر سال معرفی گردد . سرانجام عصر روز چهارم آبان در مقابل بیش از سی و پنج هزار تماشاچی ، ژانت کهن که صورتش از طراوت گلگون بود و چشمانش از شادی برق می زد ، در میان هلهله و شگفتی تماشاگران موفق شد رکورد دو صدمتر را در 5/12 ثانیه بشکند . دیری نپائید زمینه ای برای انجام مسابقات دو در دیگر کشورهای آسیائی فراهم گردید .
ژانت کهن صدق در مصاحبه ای گفته بود « ژانت هرگز درجا نمی زند » ژانت بر خلاف جثه ای ظریف و کوچک (قد 156 سانتی متر ، وزن 40 کیلو) دارای روحی بزرگ ، خصلت های بزرگ منشانه و انسانی بود ، شخصیتی قوی و مصمم داشت، او بلند فکر می کرد ، رفیق باز و بسیار خیراندیش بود . نیز همچنین بی قرار و پر شور ، صمیمی و مهربان . عاشق خانه و خانواده بود .
در کودکی به خانواده اش گفته بود ، آرزویم است که جهان مرا بشناسد.
در اواخر بهار هنگام برگزاری امتحانات آخر سال تحصیلی مدارس و دانشگاه ها ( ساعت دو بعدازظهر سه شنبه یازدهم خرداد 1351 خورشیدی ) گوینده اخبار رادیو ایران اعلام نمود ، در تصادفی که صبح امروز در محل پارک وی رخ داد سیمین شفیعی عضو تیم ملی بسکتبال بانوان ایران و باشگاه ” پاس ” که رانندگی اتومبیلی را به عهده داشت و ژانت کهن صدق سریعترین دونده زن ایران که در کنار او نشسته بود ، در نخستین لحظات این حادثه کشته شدند . فردای آنروز روزنامه های بزرگ پایتخت این خبر مصیبت بار را انتشار دادند با تیترهای ، دو دختر قهرمان سیمین شفیعی و ژانت کهن صدق به همراه دو زن دیگر (مربی ورزشی) که در اتومبیلی از دانشگاه ملی به سوی مرکز شهر در حرکت بودند ، در محل پارک وی با اتومبیل کرایه خط شمیران رو در رو قرار گرفت و به شدت تصادف کردند . اتومبیل دختران ورزشکار به علت این برخورد واژگون شد و سرنشینان آن در میان اتاقک درهم فرو رفته اتومبیل ماندند . بلافاصله به کمک پلیس و مأمورین آتش نشانی مصدومین را به بیمارستان رساندند اما به علت جراحات شدید حادثه دو سرنشین جلو اتومبیل سیمین شفیعی و ژانت کهن صدق نتوانستند جان سالم بدر ببرند .
در مراسم خاکسپاری “ژانت کهن صدق” جمع کثیری از شخصیت های ورزشی ، همکاران ، مربیان ورزشی ، استادان دانشگاهها ، دانشجویان ، اعضای انجمن کلیمیان ایران ، اعضای سازمان بانوان یهود ، بسیاری از شاگردان مدارس که ژانت برای آنها تدریس می نمود و دیگر طبقات جامعه حضور یافتند و طی مراسم با شکوه به خاک سپرده شد و اعلامیه های متعددی از طرف سازمان ها و شخصیت ها منتشر گردید .
بر باور بعضی ها ، ژانت کهن صدق اخگر فروزانی بود که در افق نیمه تار دو صدمتر ایران درخشید و با مرگ نابهنگام خود ، جامعه ورزشی میهن ما را داغدیده ساخت . او سالهای جوانی را در پیکار برای کسب امتیاز گذرانید و در این رهگذر معجزه ای برپا کرد که اعجاب و تحسین همگان را برانگیخت . افسوس که چراغ عمرش دیری نپائید و از میان ما رفت . ابعاد این فاجعه برای خانواده ژانت به قدری سنگین و غیر قابل تحمل بود که پدرش پس از یکماه در بستر بیماری افتاد و ده ماه بعد جان به جان آفرین تسیلم نمود .

پس از فوت ژانت کهن صدق فدراسیون دو و میدانی ایران با اعتقاد بر اینکه خاطره ژانت برای دیگر قهرمانان دو و میدانی همیشه جاودان خواهد ماند ، کاپ سالانه ای را به نام وی برگزار نمود . در اولین مسابقه ای که در رشته تخصصی او برگزار شد ، خط دوم که در آخرین مسابقه اش در آن دویده بود با گل پوشانده شده بود . دانشگاه تهران هم بدین منظور مسابقات دو و میدانی را سالانه با نام ژانت برگزار نمود و تا قبل از انقلاب اسلامی ، این امر در دانشگاه انجام می گرفت . نیز همچنین سازمان بانوان یهود ایران با همت انجمن کلیمیان تهران سالن ورزشی بانوان کلیمی تهران را به نام شادروان ژانت کهن صدق قهرمان دو سرعت و رکورد دار دو صدمتر زنان ایران را در محل مجتمع فرهنگی ورزشی « سرابندی » واقع در یوسف آباد افتتاح نمود .
ژانت کهن صدق ورزشکاری خوش استیل و افتخار آفرین بود . نیرومندی روح و جسمش زبانزد همه بود . او با خصوصیات روحی استثنای سراپا محبت و انسانیت مظهر یک ورزشکار واقعی بود ، هراز گاهی بطور پنهانی بعضی از خانواده های مستمند را دستگیری می نمود . نیز همچنین بدون هیچ تعصبی ، زیباترین خصلت های انسانی را در هر فرصتی برای دیگر هم وطنان خودش به نمایش می گذاشت . در تمامی مسابقاتی که شرکت می کرد همگی یکصدا نامش را فریاد می زدند و تشویقش می کردند ، زیرا در آن لحظه می دانستند ، ژانت برای ایران و سربلندی ایران می دود . اما شوربختانه در بهت و ناباوری همه ، “ژانت کهن صدق” در سن 27 سالگی در ماه ایار 5732 عبری (1972 میلادی) جان به جان آفرین تسلیم نمود و از حرکت باز ایستاد .