عزیزاله سیمانی

عزیزاله سیمانی
پس از اعلام مشروطیت و نیز تشکیل مجلس شورای ملی، بر حسب قانون اساسی مشروطه، از کلیمیان چون سایر اقلیت های مذهبی دعوت بعمل آمد که نماینده خود را به مجلس معرفی کنند. در هفدهم مهرماه 1285 خورشیدی، اولین مجلس شورای ملی، با سخنرانی مظفرالدین شاه قاجار در کاخ نارنجستان افتتاح گردید.
عزیزاله سیمانی به عنوان اولین نماینده کلیمیان در مجلس (پارلمان) حضور یافت و در همان تاریخ، کار خودش را آغاز نمود، می گویند برخی از مجلسیان روی تعصباتی که هنوز وجود داشت او را مورد بی مهری سیاسی و اجتماعی قرار دادند، به عبارتی در ابراز تنفر خود از یهودیان او را هم بی نصیب نگذاشتند. از این رو عزیزاله سیمانی به ناچار استعفاء نموده و از آن به بعد از رفتن به مجلس امنتاع کرد و برای مدت کوتاهی، کرسی مجلس برای نماینده یهودیان خالی ماند .
دیری نپایید جامعه کلیمی پس از شور و مشورت، مسئولیت دفاع از حقوق قاطبه کلیمیان را موقتاً به یکی از مجتهدین وقت مرحوم آیت اله بهبانی واگذار نمود. در مجلس دوم جامعه کلیمیان ایران یکی از اعضاء فعال و برجسته کلیمی، دکتر لقمان نهورایی را که به نیابت از یقوتیئل کاشانی و ریاست حبرا قدیشا (انجمن کلیمیان ایران) را عهده دار بود با هدف استیفای حقوق شهروندی این اقلیت مذهبی به مجلس شورای ملی معرفی نمود.
بررسی تاریخی یهودیان ایران، نشان از آن دارد که اقلیت های دینی به ویژه کلیمیان تا بیش از جنبش مشروطه، در بافت سنتی جامعه از بسیاری از حق و حقوق شهروندی محروم بودند . یقیناً به همین دلیل هنگام شکل گیری مشروطیت جمعی از اقلیت ها به صف مشروطه خواهان پیوستند و دوش به دوش آنان به فعالیت پرداختند.