Organization Reconstruction ، Travail
ORT

موسسه فرهنگی ارت جهانی – که مرکز آن در ژنو _ سوییس می¬باشد در سال 1880 میلادی تاسیس گردید و هم اکنون دارای 50 شعبه و بیش از 800 مدرسه صنعتی و حرفه¬ای در کشورهای اروپایی، آسیایی، آمریکایی وآفریقایی می¬باشد
ارت با توجه کامل به ارزش کار تولیدی و اهمیت افراد متخصص و هنرمند در جوامع مترقی بشری میکوشد تا جوانان را دارای حرفه و صنعت آبرومندی بنماید و معتقد است که با بالابردن ارزش و حیثیت کار بین جوانان و تربیت صنعتگران ماهر و کاردان آنان را از یک زندگی آزاد ، مستقل و مطمئن بهره¬مند می سازد .
پس از پایان جنگ دوم، با وجود آنکه هنوز اثرات عمیق زخم های آن بویژه هالوکاست در روحیه جامعه ما التیام نیافته بود، دغدغه آینده جوانان، در حالی که دنیا با شتاب بسوی صنعتی شدن پیش می رود. و موضوعی که همواره در جامعه مورد توجه و بحث قرار گرفته . عدم مشارکت یهودیان در شغل های حرفه ای و تمرکز فعالیت ها آنان در امور تجارت بود . ضمن آنکه نسل جوان گرایش به تحصیلات عالیه و داشتن مسئولیت های تخصصی، خدمت، توسعه و پیشرفت را در سر می پرورانید . یکی از شخصیت های که در این راستای در پی شکوفائی استعدادهای نهفته جوانان دانش آموخته بود و تاسیس یک تشکیلات آموزشی و صنعتی بمنظور ترغیب و تشویق جوانان به کارهای مولد لازم جامعه می دانست “مهندس لوی” برادر “دکتر حبیب لوی” بود .
به پیشنهاد مهندس لوی کمیته ای با حضور دست اند کاران امور اجتماعی آنروز از جمله مرحوم مرتضی خان سنهی، شادروان “میرزا موسی خان طوب”، “مهدی خان کهنیم” (کوه نور)، مرحوم “ابراهیم موره”،مرحوم جهانگیر بنایان”و تنی چنداز خیراندیشان جامعه تشکیل گردید .این کمیته در واقع هسته مرکزی ایجاد هنرستان حرفه ای ارت در ایران را تشکیل داد.
بدین منظور در ابتدا، مطالعات نسبتا گسترده ای انجام گرفت و با بسیاری از کارشناسان فنی و حرفه ای مذاکره و مشاوره گردید و مقدماتی نیز فراهم آمد، اما کاملا روش بود تحقق بخشیدن به این پروژه، نیاز به بودجه کافی و اطلاعات فنی بیشتری را می طلبید .
در شهریور ماه 1329 خورشیدی (1950 میلادی) نمایندگان ارت جهانی که در راس آن “ابراهام بلاس” بود به منظور تعلیم صنایع و حرفه های مختلف به جوانان کشور به ایران آمدند، او در اولین اقدام با عزمی راسخ به تاسیس یک آموزشگاه حرفه¬ای در تهران با دوره های کوتاه مبادرت نمود و سپس در سال 1330 خورشیدی دوره های آموزشگاه حرفه¬ای و از سال 1337 دوره های 3 ساله هنرستان و از سال 1341 دوره 2 ساله عالی تاسیس گردید. ریاست ارت ایران در ابتدای بعهده مهندس جهانگیر بنایان بود و مسئولیت مدیریت فنی را مهندس ربیع الی بعهده داشت . مهندس بنایان برای پیشبرد و راه اندازی تشکیلات ارت فعالیت های شغلی (مهندسی و ساختمانی) خود را برای چندین سال ترک نمود و تمامی مساعی خود را جهت پیشرفت تعلیمات حرفه ای هنرستان ارت متمرکز کرد بطوریکه در طی زمانی کوتاه هنرستان ارت، از یک موسسه ناشناخته و نوپا به صورت موفق ترین هنرستان صنعتی کشور در آمد .
هنرستان صنعتی ارت از سال تحصیلی 33-1334 از طرف وزارت فرهنگ به رسمیت شناخته شد و پس از مدتی بجهت تربیت تکنسین های درجه یک، بخش¬های مجهز ذیل را راه اندازی نمود .
پسرانه : رشته¬های فلزکاری _ مکانیک اتومبیل _ الکترومکانیک _ تعمیرات وسایل سردکننده و یخچال _ دوره عالی نقشه¬کشی صنعتی و ساختمانی فلزی .
دخترانه : منشی¬گری _ برش و خیاطی _ خانه داری و آرایش موی بانوان در سال های اولیه حدود 720 نفر هنرجو طبق برنامه مصوبه شورایعالی فرهنگ در بخش¬های فوق مشغول تحصیل شدند که از این عده 160 نفر در یک ساختمان مدرن ، شبانه روزی سکنا گزیدند .
ضمنا هنرستان صنعتی ارت در راستای آموزش صنعتی در دیگر دبیرستان های تهران از آنجمله اتحاد _ کوروش _ گنج دانش و دبستان روحی شاد گارگاه¬های مجهزی را تشکیل داد و هر ساله دانش آموزان زیر نظر استادان باتجربه ( شهنازی، حکیمی و … ) تعلیمات لازم را به بهترین طرزی فرا گرفتند و بدین وسیله استعداد آنان برای کسب حرفه¬ای آماده و راهنمایی می¬گردید .
موسسه ارت ایران همواره سعی نموده است علاوه بر تکمیل ماشین آلات و لوازم فنی مدرن به صورت احتیاجات زمان رشته¬های جدیدی در هنرستان¬های ارت دایر نماید و بهمین منظور در سال تحصیلی 44– 1345 خورشیدی، مقدمات رشته الکترونیک (رادیو و تلویزیون) را تهیه و شروع به فعالیت نمود .
دیری نپائید، موسسه ارت ایران مجهز به وسائل فنی مدرن و کادر آموزشی ورزیده ای شد و بهمین جهت بصورت یک مرکز فنی پیشگام و پیشرفته در سراسر کشور شناخته شد، بطوریکه وظیفه تربیت دبیران فنی برای سراسر کشور بعهده سازمان ارت ایران نهاده شد. از این رو این موسسه موفقیت ممتازی در راستای کمک به تعلیم و تربیت دانشجویان فنی کشور بدست آورد .
سازمان بانوان ارت ایران
پس از تاسیس ارت ایران جعمی از زنان خیراندیش و فعال جامعه، داوطلبانه اقدام به تشکیل یک کمیته اجرائی مرکزی ارت، تحت عنوان «سازمان بانوان ارت ایران» نمودند .این گروه زیر نظر پروین متعمد ریاست ارت ایران و تحت مدیریت منیره سنهی و بعدا با مدیریت شمسی بنایان وظایف خود را آغاز کرد ، از همان ابتدا با تلاشی خستگی ناپذیر و هدفمند جهت حفظ و توسعه بزرگترین مرکز آموزش صنعتی (حرفه ای) کشور، مسئولیت های محوله را پذیرفته و بخوبی به انجام رسانیدند .
این کمیته که توسط بانوان اداره می شد، مسئولیت نظارت بر خوابگاه های دانشجویان شهرستانی که در ارت زندگی شبانه روزی داشتند را مدیریت می کردند .تهیه غذای گرم و کافی همه روزه حتی روزهای تعطیل و تهیه خوراک مخصوص شبات ، رسیدگی به امور آشپزخانه ، تامین و خرید آذوقه ، نظارت به امور بهداشتی خوابگاه ها و نیز تهیه پوشاک برای آندسته از هنر جویان که خانواده آنان کم در آمد بودند
از دیگر اقدامات مهم این کمیته جمع آوری کمک های مالی از طریق برگزاری جشن ها و مهمانی های فصلی و برگزاری نمایش مد لباس که از طرف هنرجویان دختر طراحی و تهیه شده بود، نیز شرکت در اغلب فعالیت های صندوق ملی، همکاری با سازمان زنان ایران، برگزاری جلسات روحانی (تیهلیم خوانی)، همچنین همکاری با آموزشگاه نابینایان رضا پهلوی و نوشتن دو جلد کتاب «بریل» توسط دو نفر از اعضای کمیته بانوان ارت ایران برای نابینایان کشور .

اسامی موسسین و اعضای هیت مدیره سازمان بانوان ارت ایران در طی سالها فعالیت .

خانم های منیره سنهی – توریا پورات – مهین نیکبخت – شمسی بنایان – جلیس فرهومند – طوبی عزیزیان – سارا مرادیان -طوبی شومر – پروین معتمد – ویکتوریا وجدانی – پروین سهیم – مهین عمید – خانم شماش – والانتین باروخ – عزت یونسی – پروین کرملی – ایران دانیل پور – خانم طبریائی – اسنت کمالی – فهیمه صفتی زاده .
خانم های “شماس” و “جیجیو وجدانی” از زنان یهودی عراقی که در این گروه داوطلبانه فعال بوده اند .
موسسه ارت به غیر از تهران در دو شهر اصفهان و شیراز با ایجاد شعباتی مستقل، شماری از جوانان دختر و پسر را با توجه به صنایع و نیازهای محلی در رشته های متفاوت فنی، حرفه ای و هنری تربیت نمود. بدین منظور در سال 1954، بلاس بهمراهی ابراهیم موره به شیراز مسافرت نموده و پس تاسیس ارت شیراز مدیریت آنرا به منوچهر امیدوار واگذار نمودند متقابعا در اصفهان نیز برای ایجاد هنرستان فنی ارت اقدام گردید .
پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران در سال 1979 میلادی ، ارت ایران مانند بسیاری از نهاد های آموزشی و فرهنگی توسط دولت تعطیل و مصادر گردید . و نام هنرستان ارت به « مدرسه فنی فلسطین» تغیر یافت .