شهلا جاودان

شهلا جاودان ( زرگریان ) در سال 1325 خورشیدی (1946 میلادی) در یک خانواده یهودی متدین در تهران چشم به جهان گشود .
پدرش “عبدالله الیاهو زرگریان” تاجری خودساخته، موفق و بس مورد احترام در «بازار بزرگ تهران» بود. او همچنین یکی از اعضای «کمیتۀ حلّ اختلاف صندوق ملّی انجمن کلیمیان تهران » و نیز بعنوان بنیان گذار بنای ساختمان بسیار مورد نیاز و با شکوه «کنیسا و مدرسۀ زرگریان» در تهران، همواره مورد احترام و تقدیر اجتماع یهودیان بوده اند.
مادرِ شهلا جاودان، “ملوک عاشقیان زرگریان” زنی تحصیل کرده، پیشگام و خیراندیش بود، نیز همچنین یکی از نخستین اعضای هیأت مدیرۀ «سازمان بانوان یهود ایران» ، نویسنده و بانیِ ترجمه و چاپ کتاب نیایش زن یهودی از فرانسه به فارسی بود .
شهلا جاودان تحصیلات ابتدایی را در «دبستان کورش» آغاز کرد. پس از پایان کلاس ششم، او
در مدرسۀ «آلیانس نو» یا «اتحاد نو» که به تازگی توسط پدر خودش تأسیس شده بود، به تحصیلات متوسطه خود ادامه داد. سپس به «دبیرستان همایون» رفت و در رشتۀ ریاضیات به تحصیل پرداخت.
او پس از گذشتن از سد کنکور، تحصیلات عالیۀ خود را در «انستیتوی تغذیه، شیمی و علومِ دانشگاه تهران» پی گرفت و همانجا بود که به نمایندگی از سوی دانشگاه، در مراسم «رژۀ چهارم آبان» در سطح شهر تهران و برای ملاقات و گفتگو با پادشاه وقت برگزیده شد.
در سال 1342 خورشیدی (نخستین سال کالج)، شهلا با دکتر پرویز جاودان، (که دوران کارورزی را می‌گذراند)ازدواج کرد. حاصل این پیوند دو پسر (دیوید و ریموند) و یک دختر (مونا) می باشد . با گذر سالها، هر سه فرزند شهلا جاودان به تکمیل تحصیلات عالی نائل آمدند ، و هر کدام مدتهاست که نقش مهمی در فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی امریکا ایفا می کنند.نیز با فعالیت های بشردوستانه، همراه با والدینشان، به اجتماعات خود خدمت می کنند.
در ماه ژوئن 1969، در آخرین روز امتحانات نهایی دانشگاه، شهلا جاودان آزمونِ فارغ-التحصیلی خویش را به پایان رساند، بلافاصله ، همراه با همسرش در حالی که فرزند نُه ماهه شان دیوید را در آغوش داشت، به ایالات متحدۀ آمریکا پرواز کردند تا دکتر جاودان بتواند دوران آموزش تخصصی خود را آغاز کند و زیر- تخصص ها و فوقِ تخصص های پزشکی خود را در آنجا کسب نماید. با آن که شهلا با رتبۀ «دانشجوی ممتاز» از «دانشگاه تهران» فارغ- التحصیل شد، به دلیل مصادف شدن دورۀ تعلیمات پزشکی دکتر جاودان برای مراسم فارغ التحصیلی اش، فرصتی نیافت تا خود در این مراسم حضور یابد.
بعدها در آمریکا، شهلا همزمان با ایفای وظایف خود در مقامِ همسر و مادری مهربان، افزون بر پرورش سه فرزند و خدمتِ حرفه ای در سِمت مدیرِ عامل و مدیرِ اجرایی «ساختمان اداریِ حرفه ای ویزنر»، زندگی خویش را به گونه ای تمام وقت، وقفِ فعالیت های اجتماعیِ ترویجی و خدمتِ عاشقانه به جوانب مختلف اجتماعِ خویش کرد. به عبارتی این امر هنگامی آغاز شد که وی در مقام مادری جوان، داوطلب شد تا به مدرسۀ فرزندانش یاری دهد و در سِمت یکی از اعضای هیأت مدیره و سپس در مقام ریاست «انجمن والدین و آموزگارانِ» منطقۀ خود خدمت کند .
پس از وقوع انقلاب در ایران، مشاهدۀ سختی زندگی کودکان خردسال، خانواده ها و دوستانی که تن به مهاجرت ناخواستهاز وطن عزیز داده بودند، برای شهلا جاودان بس دل آزار و دردناک بود. اما این تجربۀ تلخ همزمان او را به کوشش برای کمک رسانی به این دسته از همنوعان خود برانگیخت. وی ، همراه با همسر و سه فرزند خود، یاری به جمعی را که ناخواسته جابجا شده و تازه از راه می رسیدند رسالت خویش دانست و با شور، عشق و پشتکار، با فراهم آوردن یافتنِ سرپناه برای این پناهندگانِ جوان و سردرگم، به اِسکان آنان کمک کرد و به آنان یاری رساند تا در مدارسِ درخور به تحصیل مشغول شوند.
شهلا جاودان و خانواده اش در یاری رسانی به بسیاری از دانش آموزانی که محاجرت کرده بودند باعث شد تا بتوانند به تحصیل ادامه دهند، نقشی اساسی ایفا کرد. این امر با کمک «فدراسیون یهودیانِ» منطقۀ ایشان، دبیرستان محلی و دفترِ ادارۀ کالج از یکسو، و نمایندۀ مجلس آنان در کنگرۀ آمریکا، آقای بـِنجامین «بـِن» گیلمَن، از سوی دیگر میسر شد.
در سال 1987 میلادی، «بحران گروگانگیری» تأثیر تاریک و دیرپایی از خود به جا گذاشته بود و تصویری منفی از ایرانیان در اذهان عمومی ایجاد شده بود. از این رو، به منظور آرام کردنِ اجتماع و ایجاد احساسی مثبت نسبت به ایرانیان، شهلا با کمک دوستانش و تاریخ نگارِ ناحیه شان، در رأس رخدادی عظیم گام برداشت و باعث شد که ناحیۀ آنان نخستین ناحیه ای در ایالات متحده شود که رسما ‌ً فرهنگ ایران را در عید نوروز جشن بگیرند.
شهلا جاودان در نیویورک، در سِمت جوانترین رئیس نهاد «همبستگی با جامعۀ پزشکی ایالت نیویورک» در برحه ای که سازمانِ مادر آن «همبستگان ای.ام.ای.» دارای 40هزار عضو در سراسر آمریکا بود خدمت کرد. افزون بر آن، او در سِمت عضو ملی «کمیتۀ اشاعۀ سلامتی» زیرمجموعِ «همبستگانِ ملیِ انجمن پزشکی آمریکا»، و نیز به عنوان عضو هیأت مدیرۀ چندین نهاد، از جمله شعبِ سه ناحیه ایِ محلّیِ «انجمن قلب آمریکا»، «جامعۀ سرطان آمریکا»، «انجمن سلامت روانی» و «هیأت بنیادِ بیمارستان یادبود هورتون» و همچنین در مقام ریاستِ مشترکِ «شاخۀ زنانِ فدراسیون یهودیان آمریکایی، در سه ناحیۀ نیویورک» خدمت کرده است.
شهلا جاودان تا کنون شمار فراوانی از جوایز خدمات بشردوستانه را در محلِّ سکونت سه-ناحیه ای خود در نیویورک دریافت کرده است که از آن جمله می توان به چندین «جایزۀ خدمت برجسته» و «جایزۀ داوطلب سال» از «انجمن قلب آمریکا»، «جایزۀ انساندوستی» از «صلیب سرخ»، «جایزۀ داوطلب سال» از سوی «انجمن کمک به شهروندان عقب مانده» ، «جایزۀ انساندوستیِ الینور روزولت» و «جایزۀ باشگاه نخست وزیر» از سوی «دایرۀ وثیقه های دولت»، و بالاترین جایزه در امر خدمات داوطلبانه با عنوان «تجلیل از زنانِ موفق» از سوی «وای.دابلیو.سی.ای.» و بسیاری دیگر نام برد.
همچنین ایشان تاکنون موفق به دریافت «جایزۀ انساندوستی» از «شعبۀ استر» متعلق به «سازمان هداسا در لانگ آیلند» و نیز چندین «تقدیرنامه» از «مرجع قانونگذاری ایالت نیویورک» و همچنین «کنگرۀ ایالات متحده» شده است.
شهلا جاودان در بسیاری از جشنهای باشکوه و رخدادهای مختلف از سوی سازمانهای خیریۀ گوناگون مورد تجلیل قرار گرفته، که از آن میان می توان به «انجمن قلب»، «صلیب سرخ»، «انجمن کمک به کودکان عقب مانده»، «ای.اچ.آر.سی.»، «شعبۀ استرِ سازمان هداسا» و بسیاری دیگر نام برد .
شهلا جاودان در سال 2005 میلادی به لس آنجلس کوچ نمود و بلافاصله،فعالیت های اجتماعی خود را با خدمت به عنوان عضو هیأت مدیرۀ «بنیاد گُلدا مگبیت» که خواهرش ثریا، یکی از فعالترین، شناخته شده ترین و پربارترین رهبران اجتماع در مقام ریاست آن خدمت می کرد، از سر گرفت . او همچنین به عضویت هیأت مدیرۀ «سازمان بانوان یهود ایران» درآمد. نیز، در سال 2008 میلادی، وی پذیرفت که در مقام ریاست «شاخۀ زنانِ فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی، لس آنجلس» به خدمات اجتماعی خود ادامه دهند.
در سال 2010 م.، پس از دو سال خدمت در نهاد مزبور، شهلا جاودان افتخاری یگانه یافت و به عنوان نخستین زن به مقام ریاست «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی، لس آنجلس» برگزیده شد. او با شیفتگی نسبت به تاریخچۀ «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی» و خدمات بی شائبه ای که این نهاد در قبال همۀ اجتماع، بی اعتناء به دین یا مذهب هر فرد، ارائه می کرد، و با آگاهی از آن که «فدراسیون…» سازمانِ مادر در این اجتماع است و دیگر سازمان ها را زیر چتر خود دارد، این مقام را با اشتیاق و سربلندی ، پذیرفت.
او، با حمایت داوطلبان پرشور و اعضای هیأت مدیره که خود را وقف خدمت کرده بودند و با مشارکت و حمایت جامعه توانست چندین کمیتۀ جدید تاسیس کند و چهار سالِ موثر و بسیار موفق را، پر از پروژه های مهم و ماندگار، در سمت ریاست «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی، لس آنجلس» اداره کند.
از جمله برنامه هایی که در دوران ریاست شهلا جاودان برگزار گردید می توان از گردآوری و اتحاد بخشیدن به همۀ سازمانهای وابسته، رخداد بسیار مهمِ «کنفرانس زنان ایرانی-آمریکایی» نوبت های نخست و دوم، گردهماییِ رهبران همۀ ادیان و ملیت های گوناگون — که طی آن همگی دست یکدیگر را گرفتند، به یکدیگر خوشامد گفتند و برای صلح و همبستگی نیایش کردند — پیشنهاد و به راه اندازیِ گروه جوانان «جوپرز»، «بزرگداشت کورش کبیر» و خوشامد به «استوانۀ کورش» در حضور 1800 نفر، برگزاری نخستین «یادبود هولوکاست» توسط «فدراسیون…» و به تماشا گذاردن کمک هایی که ایرانیان برای پناهندگان «جنگ جهانی دوم» فراهم آوردند، پیوستن به «کمیتۀ مشارکت اجتماعیِ دپارتمان امنیت داخلی آمریکا» که از هدایتِ سران اجتماعات گوناگون برای حفظ امنیت ملی بهره می گیرد، و «کنسرت صلح» در نیویورک در برابر سفیران همۀ کشورهای عضو «سازمان ملل» نام برد.
اما برترین میراث شهلا جاودان به عنوان نخستین زن در مقام ریاست «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی، لس آنجلس» ایجاد پیوندهای اجتماعی نیرومند بوده است. او با تلاشهای مستمر خود، پل هایی مستحکم میان اعضای «فدراسیون…» و همچنین میان «فدراسیون…» و سازمان های وابسته یا مستقل از آن، نهادهای دینی گوناگون و اعضای همۀ ادیان و باورها و بسیاری از ملل دیگر، برقرار ساخته است و باعث شده است که خدمات «فدراسیون…» در سطحی بسیار وسیع تر شناخته شوند.
در سال 2014 میلادی، پس از تکمیل دوران ریاست ایشان، «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی» از بانو شهلا جاودان طی جشن بزرگداشتی تجلیل کرد. در این مراسم، آقای اریک گارستی، شهردار لس آنجلس، در مقام سخنرانِ اصلی سخن گفت و با ارائۀ «قطعنامۀ تقدیر» از سوی «دولت لس آنجلس» به خانم شهلا جاودان، از ایشان تجلیل به عمل آورد. در آن شب، بانو جاودان از سوی همۀ سازمان های یهودیِ ایرانی در لس آنجلس نیز مورد قدردانی و تجلیل قرار گرفت
در پی پیروزی درخشان شهلا جاودان در سمت ریاست «فدراسیون یهودیان ایرانی-آمریکایی»، ایشان به اتفاق آراء به عنوان ریاست «سازمان بانوان یهود ایرانی، لس آنجلس» برگزیده شد.
شهلا جاودان، با آگاهی فراوان از تاریخچه و خدمات باورنکردنی و ارزشمندی که اعضای این سازمان از سال 1947 م. به این سو، چه در ایران و چه در آمریکا ارائه کرده اند، و نیز با احساسی هدفمند این وظیفه خطیر را پذیرفت.
هم اکنون بانو جاودان با شور و عشق، و با دریافت تأیید و ستایش فراوان، به خدمت در «سازمان بانوان یهود ایرانی، لس آنجلس»، مشغول است. او در این سمت، منظرِ خدمات این نهاد را هرچه وسیع تر ساخته است تا سازمان های محلّیِ فراگیرتر و پذیراتر از دیگران را نیز در برگیرند و به این شکل، خدمات این سازمان را به سازمان های ایرانی-آمریکایی گسترش داد.
اخیرا ‌ً به نشانِ شناسایی و تقدیر از کوشش های «سازمان بانوان یهود ایرانی»، شهردار بورلی هیلز روز 30 مارس را به عنوان «روز سازمان بانوان یهود ایرانی» در سطح این شهر اعلام کرده است.