فریده پوراتیان در 1319 خورشیدی (1940 میلادی) در تهران در کانون گرم و مهربان خانوادهای یهودی و فرهنگ دوست متولد شد. پدرش “الیاس پوراتیان” از تهرانیان اصیل بود و در بازار تهران فعالیت داشت. مادرش “بکتور نیک خواه” زنی اهل فرهنگ و دیپلمه از آلیانس مسلط به زبان فرانسه و آشنا به زبان انگلیسی بود.
فریده پوراتیان تحصیلات ابتدایی را در دبستان نوروز و متوسطه را در رشته ادبیات در دبیرستان شاهدخت به پایان رساند. به دلیل حس نوع دوستی، به تحصیل در رشته مددکاری اجتماعی در آموزشگاه عالی خدمات اجتماعی که با مدیریت خانم فرمانفرمایان اداره میشد، روی آورد. از سال اول تحصیل دورههای کارآموزی مختلفی را آزمود، از جمله مراکز درمانی، پرورشگاه نگهداری پسران هفت سال به بالای بدون سرپرست یا بدسرپرست و کار در بیمارستان معتادین . فریده با وجود آنکه دختری بسیار جوان بود در این مراکز با بزهکاران،معتادین و روسپیان و قاچاقچان مواد مخدر سروکار داشت و توانسته بود ارتباط محکم و موثری در جهت بهبود شرایط ایشان برقرار کند.
فریده پوراتیان در سال 1343 همزمان با فارغالتحصیلی با پرویز (هارون) یشایایی که خود از علاقهمندان به امور اجتماعی بود و در نهادهای مختلف یهودی فعالیت داشت ازدواج نمود که حاصل آن یک دختر و پسر (مرجان و کیارش) است. هر دو ایشان به تکمیل تحصیلات عالیه نائل آمدند و هر کدام مدتهاست که نقش مهمی در فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی ایفا میکنند.
فریده بعد از بهدنیا آمدن دومین فرزند (کیارش) به دلیل لزوم نگهداری از بچهها به ناچار از شغل خود در بیمارستان معتادین بعد از حدود 10 سال فعالیت استعفا داد، اما بعد از ورود فرزندان به مدرسه مجددا شغل مددکاری در سازمان بهزیستی که در آن زمان خیریه فرح پهلوی نام داشت و وظایفش عمدتاً نگهداری از کودکان بیسرپرست یا بدسرپرست بود، مشغول به کار شد. وی در واحدهای مختلف این مرکز از جمله دفتر مرکزی شیرخوارگاه، اردوگاه تابستانی و پرورشگاه مخصوص دختران بزرگسال (در زمینه شغل و ازدواج) فعالیت داشت. وی با سیاستهای کلی این مرکز همسو نبود و آن را نهادی درباری با نگاهی تجملاتی میدانست به همین سبب با حمایت همسرش هیچگاه حقوقی دریافت نکرد و همواره خدمترسان افتخاری این مرکز بود. پوراتیان با این کودکان ارتباط عاطفی عمیقی برقرار کرد که مدتها نیز با وجود مهاجرت برخی از آنان به خارج از ایران هم ادامه داشته.

فعالیتهای فریده پوراتیان عمدتاً با زنان معتاد یا خیابانی، بررسی مسائل و مشکلات آنان، علل گرایش به اعتیاد و یافتن راهکارهایی برای پیشگیری از اعتیاد مجدد در کنار فعالیتهای مددکاری، تحقیقات و آمارگیریهایی در رابطه با علل و عوامل موثر در گرایش به سمت اعتیاد، که در آن زمان عمدتاً تریاک و هروئین بود مربوط میشد و در این زمینه از پیشکسوتان مددکاری محسوب میشود.
بعد از انقلاب اسلامی به دلیل تغیرات مدیریتی در سازمان بهزیستی ادامه همکاری برایش دشوار و ناچار مجبور به استعفا گردید. از آنجاکه همسرش سالها ریاست انجمن کلیمیان همچنین ریاست هیئت مدیره بیمارستان دکتر سپیر را به عهده داشت لذا وی نیز در همکاری با پرویز یشایایی در حد امکان در جامعه کلیمی به فعالیت اجتماعی پرداخت.
در سال 1365 خورشیدی به پیشنهاد همسرش و به دلیل اینکه بیمارستان «دکتر سپیر» یکی از مراکز خیریه کلیمیان، نیاز به بخش مددکاری داشت، بخش مددکاری بیمارستان را که بعد از انقلاب تعطیل شده بود راهاندازی و فعال نمود و به مدت سی سال به صورت داوطلبانه این بخش را سرپرستی نمود. او موفق شد در این بخش سیستمی به وجود آورد که همه مراجعین صاحب پرونده و پیشینه باشند و با سرکشی مرتب به منازل ایشان بتواند کمک موثری در بهبود کیفیت زندگی آنها داشته باشد. پس از راهاندازی این بخش و به سبب کیفت بالای خدمات آن، بیمارستان سپیر در رده بندی وزارت بهداشت و درمان ارتقا درجه یافت . نیز همچنین بخش مدکاری بیمارستان یکی از منظم ترین و موجه ترین بخش ها بوده
به گزارش دکتر “سیامک مره صدق” رئيس بیمارستان در سال 1397 خورشدی بیش از 90 درصد از بیماران «بیمارستان دکتر سپیر»، مسلمان بودنند و بیش از پنجهزار خانواده تحت پوشش مددکاری این بیمارستان قرار داشتند . وی پس از مدتی از مسئولیت خود در بیمارستان سپیر استعفا داد اما همکاریش را با این بخش حفظ نمود .
فریده پوراتیان در سال 1371 خورشیدی، اقدام به تاسیس یک سازمان فعال برای بانوان نمود . از آنجائیکه «سازمان بانوان یهود» که بعد از انقلاب بهدلیل مهاجرت یا کناره گیری بعضی از اعضا و هیئت مدیره، بحالت تعطیل در آمده بود، فریده پوراتیان، با همکاری تعدادی از زنان علاقهمند و فعال جامعه با سرپرستی “فرنگیس حسیدیم” همان سال این انجمن را راهاندازی نمودند که بعد از اخذ مجوز از وزارت کشور با نام «انجمن بانوان و دوشیزگان کلیمی» رسما فعالیت خود را ادامه داد.
فریده پوراتیان بعد از فوت خانم حسیدیم در سال 1390 تا کنون به عنوان رئیس هیت مدیره انجمن بانوان کلیمی به فعالیت خود ادامه داده. او با توجه به اهداف مندرج در اساس نامه عمده فعالیت این سازمان تلاش در جهت افزایش توانمندیها و مهارتهای زنان همکیش از طریق برگزاری کلاسهای آموزشی، سخنرانیهای مختلف، برنامههای تفریحی، و سرپرستی دو مهدکودک یلدا ۱ و۲ و «خیریه کوروش» و همکاری با «سرای سالمندان» و فعالیتهای متفرقه دیگر از جمله کمک به هموطنان آسیب دیده از سیل و زلزله و غیره، همچنین ارتباط با تشکلهای کشور از جمله شبکه ارتباطی زنان و نهاد معاونت ریاست جمهوری در امور زنان، کوشیده است.
از دیگراهداف فریده پوراتیان جلب عضو بانوان جامعه و به فعالیت واداشتن آنهاست تا با توانمندسازی بانوان کلیمی بتوان مشکلات خانوادههای کلیمی را به حداقل رساند همچنین با بهرگیری از دانش مشاوران متخصص در پروش کودکان کلیمی در مهدهای یلدا تلاش داشته تا سرمایههای آینده جامعه کلیمی را به بالندگی برساند. وی همچنین مطابق بند «ج» اساس نامه سازمان بسیار پیگیر فعالیت برای تعدیل حقوق زنان مطابق با شریعت بوده که متاسفانه هرگز از طرف پیشوایان دینی اجازه ورود به این امور به سازمان بانوان داده نشده است.
وی همچنین از اعضای شورای مرکزی شبکه ارتباطی سازمان های غیر دولتی زنان جمهوری اسلامی ایران است و توانسته با این دست فعالیتهایش سازمان بانوان را به شبکه گستردهتری از فعالیتهای زنان در سطح ایران و جهان گسترش دهد و با شرکت در سمینارها و سفرهای پژوهشی مرتبط با بانوان توانسته در کیفیت فعالیتهای سازمان بانوان یهود موثر باشد.
آنچه در زندگی فریده پوراتیان شایسته توجه است، قسمتی از زندگی زنان است که در سایه قرار میگیرد و آن نقش بارز همسری و مادری است .از جمله اینکه همسری مردی توانمند و تاثیرگذار و پرمشغله بودن چون هارون یشایایی و در کنار آن پروراندن فرزندانی موفق و بالیده کارستانی است که درسایه قرار میگیرد.
به گفته مرجان دختر این خانواده مادرش «سنگ زیرین آسیای خانواده ماست و همواره او بوده که بی هیچ ادعایی در طوفان حوادث قبل و بعد از انقلاب و در دستگیریها و غیبتهای پدرم از خانه و دلنگرانیهای همیشگی ما برای امنیت او، سکان آرامش من و برادرم و مادربزرگی که سالها با ما زندگی کرد را در دست داشته.»
فریده یشایایی (پوراتیان) با وجود آنکه دوران بازنشستگی خود را طی می کند اما کماکان در مقام رئیس هیئت مدیره «انجمن بانوان و دوشیزگان کلیمی» و عضو شورای مرکزی شبکه ارتباطی زنان با تلاشی پیگیر در راستای فعالیت های اجتماعی خود کوشا بوده .

فریده پوراتیان هنگام اشتغال در بیمارستان معتادین تهران 1346 خورشیدی (1966)

حضور هیات مدیره شبکه ارتباطی زنان با حضور “دکتر نوابی نژاد” ریاست شبکه و اعضای هیات مدیره انجمن بانوان کلیمی و “فریده پوراتیان” در کنیسای “اسحق حکیم (پسیان) بمناسبت موعد سوکا تهران 2019 میلادی