گاد نعيم

گاد نعیم در سال 1314 خورشیدی در یک خانواده متدین در تهران دیده به جهان گشود پدرش هاراو هاراشی عزیزالله نعیم از علمای روحانی خیراندیش و اولین موسس بت دین در تهران بود. گادنعیم یازده سال بیش نداشت که پدرش دارفانی را وداع می‌گوید و مسئولیت نگهداری وی و دو برادرش به برادر بزرگتر و مادرشان واگذار می‌شود.
وی تحصیلات ابتدائی را در دبستان کوروش و متوسطه را در دبیرستان کوروش و دبیرستان هدف به پایان رسانید و بلافاصله در موسسه‌ای داروئی که توسط افراد خانواده‌اش اداره می‌شد به کار مشغول گردید، دیری نپائید جهت ادامه تحصیل در سال 1335 به فرانسه عزیمت نمود تا در رشته مدیریت بازرگانی تحصیل نماید، اما پس از مدتی از ادامه تحصیل منصرف شده تحصیلات را در نیمه راه، رها نمود و به وطن مراجعت کرد، و دوباره جذب بازار کار گردید. و در سال 1350 شخصا موسسه‌ای را تاسیس نمود و در راستای تجارت دارو مستقلا شروع به فعالیت نمود.
سابقه فعالیت های اجتماعی گاد نعیم مرتبط می‌شود، در عنفوان جوانی، که هرزگاهی فرصتی را به امورات خیریه صرف می‌نمود، ضمن آنکه بیشتر وقتش را به آموزش جوانان در مشارکت به کارهای اجتماعی می‌پرداخت، در دهه‌ سالهای 1342 مدرسه کوروش دچار بحران و نابسامانی می‌شود. شورای مدرسه با تشکیل هیئتی 12 نفره برای حل مشکلات، از گاد نعیم به عنوان یکی از اعضا این گروه دعوت به همکاری نمود.
دیری نپائید مشکلات برطرف می‌شود، و پس از راه اندازی مجدد مدرسه کوروش، مسئولیت آن به انجمن کلیمیان واگذار می‌گردد.
پس از شکل گیری انقلاب اسلامی در سال 1357 گاد نعیم، اولین فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی خود را با پذیرفته شدن در جامعه روشنفکران یهود تجربه می‌کند.
همزمان به عضویت هیئت مدیره کانون خیرخواه پذیرفته می‌شود و مسئولیت خزانه داری بیمارستان دکتر سپیر به وی واگذار می‌شود و پس از مدتی از جهت ارائه شایستگی از طرف هیئت مدیره بیمارستان به عنوان مدیر عامل منصوب می‌شود.
گاد نعیم در سال 1360 در انتخابات انجمن کلیمیان شرکت می‌نماید، ضمن پذیرفته شدن به عنوان هیئت مدیره، مسئولیت امور املاک به وی واگذار می‌شود.
به جهت نابسامانی های ایجاد شده در خانه پیران، یکی از نهادهای وابسته به جامعه یهودیان، دکتر منوچهر الیاسی رئیس وقت انجمن کلیمیان از هیئتی مرکب از 9 نفر به سرپرستی گادنعیم به عنوان هیئت امنا خانه پیران دعوت به عمل می‌آورد، تا موقعیت اسفناک این نهاد را با 8 پرسنل باقیمانده و 35 نفر از اشخاص سالخورده و بی‌سرپرست بهبود بخشد.
وی با تلاشی پیگیر و بی‌وقفه، ضمن داشتن مسئولیت های اجتماعی دیگر، دگرگونی چشمگیری در این نهاد به وجود آورده، طوری که این مرکز در حال حاضر با نام سرای سالمندان یهود در میان دیگر سازمان های مشابه در ایران و به جهت حمایت از سالمندان، اهمیت و اعتبار زیادی پیدا کرده و مایه سرافرازی و افتخار جامعه یهودیان ایران به شمار می‌رود.
سازمان بهزیستی کشور با شناخت به فعالیت های وی و با توجه به علاقه مندی و تجربه وی در راستای خدمت به سالمندان در سال 1379 طی حکمی، وی را به عنوان مدیر هماهنگ کننده، بین آسایشگاه های اقلیت چیلویانی- حضرت مریم- گدورک مقدس- یهودی رسوسه مایک- ارتدوکس روسی، منصوب و معرفی می‌نماید و گادنعیم طی 28 سال خدمت مقدس در سرای سالمندان، بارها مفتخر به دریافت تقدیر نامه، لوح سپاس از نهادهای بهداشتی و سازمان بهزیستی کشور شده است. وی توانست این مرکز را که می‌رفت کاملا به صورت مخروبه‌ای درآید، ضمن آنکه محیطی غیر بهداشتی شده بود و مکررا از طرف سازمان بهزیستی اخطارهایی دریافت نموده بود و نیز تهدید به تعطیل شدن شده بود نجات دهد و با توجه به ارزشیابی سازمان بهزیستی، در حال حاضر، به صورت یکی از ممتازترین مراکز توان بخشی در سطح تهران درآورد.
گاد نعیم با وجود رسیدن به دوران بازنشستگی و داشتن کسالت، همواره به تعهدات و وظایف انسانی خود عمل می نمود. به طوریکه شخصا مسائل سرای سالمندان را رسیدگی و مدیریت می کرد.
این فرهیخته خیر اندیش جامعه یهودیان ایران در بیست و نهم بهمن ماه 1388 در سن 74 سالگی بر اثر ایست قلبی دارفانی را وداع گفت. وی بر این باور بود، جامعه ایرانیان یهودی، یک جامعه میزراخی می باشند که عقل گراست و از فقهی غنی برخوردار است.