اکرم کامران در سال 1309 خورشیدی (1930 میلادی) در خانواده ای متدین در محله عودلاجان تهران چشم به جهان گشود . او تحصیلات ابتدائی را در مدرسه نور صداقت و دوره متوسطه را در دبیرستان اشرف پهلوی در رشته پرستاری به پایان رسانید . و بلافاصله در سال 1327 خورشیدی در سن 18 سالگی ، با پیشنهاد یکی از همکیشانش در استخدام موسسه فرهنگی اوتصرهتورا قرار گرفت . ابتدا خدمت خود را در کانون خیرخواه تحت عنوان مسئول بهداشت جسم و روان کودکان آغاز کرد . همزمان در کمپ اوتصرهتورا به عنوان متصدی بهداشت مدارس کلیمیان تهران ، سپس در کمپ بهشتیه به عنوان متصدی بهداشت خانواده های مهاجر و متعاقباً پس از شکل گیری مدرسه اتفاق ، مسئولیت بهداشت دانش آموزان این مدرسه هم ، تا سال 1358 خورشیدی به وی واگذار گردید . اکرم کامران از آنجائیکه در محیط عودلاجان رشد و نمو کرده بود ، بخوبی از وضع مسائل و مشکلات همکیشان ساکن در محله به ویژه مشکلات خانواده های فقیر و کم بضاعت و اثرات فقر بر جسم و روان نونهالان آگاهی داشت .
از این رو او در طی بیش از سی سال با خدمات ارزنده و بشر دوستانه خود ، توانست نقش مؤثر و سازنده ای را در حفظ سلامت ، بهداشت و محیط زیست خانواده ها و نونهالان جامعه کلیمی به ویژه در محله عودلاجان ایفا کند .
اکرم کامران با ارتباطی که با سازمان های عام المنفعه ، مراکز خیریه و افراد نیکوکار داشت توانست کمک های مفید و ارزشمندی را به موقع در اختیار خانواده ها و افراد نیازمند قرار دهد . از دیگر فعالیت های این بانو ایثارگر ، مشاوره در امر ازدواج ، حل اختلافات مابین اعضاء خانواده کلیمی و نیز معرفی افراد مجرد برای ازدواج ، همچنین فراهم آوردن امکانات ازدواج برای افراد کم درآمد بود . ضمن آنکه نه تنها هرگز هدیه ای را به جهت انجام وظیفه اش دریافت نکرد ، بلکه هر از گاهی شخصاً از نیازمندان دستگیری هم می نمود .
اکرم کامران طی سالها خدمت در حرفه پرستاری خاطرات بسیاری را تجربه کرده بود . به نقل از خودش در دهه 1330 خورشیدی پس از پایان جنگ دوم جهانی ، هنوز شرایط زندگی اغلب خانواده ها در محله عودلاجان در بی سامانی ، فقر و کمبودها و عدم رعایت بهداشت سپری می شد . شپش ، تراخم و دیگر بیماریهای مسرعی هنوز کاملاً ریشه کن نشده بود . البته در مدارس و کودکستان محله در نوبت معاینه محصلین مدارس توط مسئول بهداشت ، بیشتر به این مشکلات توجه می شد . از این رو اگر موردی مشاهده می شد ، سریعاً به آن رسیدگی می گردید و با کنترل بهداشت در مدارس و با آموزش والدین در کانون خیر خواه ، رفته رفته بهداشت هم در خانه ها رعایت می شد .
در آن دوران در مدرسه اتحاد محله ، یکی از شاگردان مبتلا به شپش شده بود و تحت نظر و مداوای اکرم کامران قرار داشت . پس از مداوای کامل ، در نوبت معاینه هفتگی، مجدداً در موهای این دانش آموز شپش دیده شد ، کنجکاوی اکرم کامران در این مورد باعث گردید ، بلافاصله جهت بررسی به خانه دانش آموز مراجعه کند ، او پس از جستجو و رؤیت شپش در لحاف و تشک این خانواده ، دستور داد که تمامی لحاف تشک ها در حیاط خانه آورده و سوزانده شود . هنگام شعله ور شدن لحاف تشک ها ، مادر خانواده اظهار بی قراری و نگرانی نمود و با صدای لرزان به اکرم کامران گفت امشب بچه های من با چی بخوابند او در جواب پاسخ داد ، که اصلاً ناراحت نباش، من ترتیبی می دهم که برای شما لحاف تشک های نو بیاورند .
او بلافاصله با الیاهو بروخیم که در امور خیریه شخصیتی فعال در جامعه به شمار می رفت تماس گرفت و موضوع را برای وی تشریح نمود . الیاهو بروخیم تا قبل از غروب آفتاب ، خودش برای تمامی افراد خانواده لحاف تشک ، ملافه و بالشت نو آورد و تحویل داد .
اکرم کامران در سال 1328 خورشیدی یک سال پس از شروع کار با یکی از همکارانش در کمپ بهشتیه به نام سلیمان کامران ازدواج نمود ، ماحصل این پیوند چهار فرزند دختر می باشد . او در سال 1353 خورشیدی به جهت مشغله فراوان (خانه داری) پس از بیست و شش سال خدمت، تصمیم به کناره گیری از شغل خود گرفت اما به جهت شایستگی وی در امر پرستاری از طرف مسئولین بیمارستان سپیر با مخالفت روبرو شد .
پس از وقوع انقلاب اسلامی در سال 1358 خورشیدی اکرم کامران تن به مهاجرت ناخواسته داد و به اتفاق خانواده اش به آمریکا کوچ نمود . او پس از سروسامان گرفتن در نیویورک به عنوان روانکاو و مشاور خصوصی در حل و فصل مشکلات و اختلافات بین اعضاء خانواده های ایرانی (زن و شوهر ، نیز فرزندان با پدر و مادر) مشغول به فعالیت شد . ناگفته نماند بیشتر مراجعه کنندگان اغلب همان شاگردان مدارسی بوده اند که او در تهران سالها به آنها خدمت می نمود .
اکرم کامران در سال 2004 به اتفاق خانواده اش به سرزمین مقدس مهاجرت نمود . دو هفته پس از ورود ، هنگامیکه در بیمارستان برای چک آپ عمومی و معاینه بسر می برد به طور ناگهانی در سن 74 سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود .