ظاهرا در بین گویش های کلیمیان شهر های ایران ، گویش کلیمیان مشهد از قدمت کمتری برخوردار است . طبق برسی ها انجام شده ، شکل گیری و استفاده از اصطلاحات ولغات بکار گرفته در گفتارهای کلیمیان مشهدی ، مربوط می شود به نیمه اول قرن نوزدهم به بعد ، که در بین خانواده ها رواج داشته استاگر چه گویش های کلیمیان حاوی لغات اصیل پارسی بوده . اما ریشه و مبدا بعضی از لغات بویژه در گفتار های کلیمیان مشهد نشات گرفته از لغات ترکی ، روسی ، عبری (بخارائی ) و نیز عربی هم می باشد
باید در نظر داشت ، علاوه بر کاربرد این لغات ، بعضی از کلمات و اصطلاحات بطور حتم ابداعی می باشند . که در طی زمان و، آنرا بکار گرفتند ریشه این لغات بیشتر از کلمات عبری می باشد و مانند دیگر گویشهای کلیمیان (لوتورائی )نامیده می شود
بمنظور آشنائی با گویش کلیمیان مشهد ، چندی پیش فرهنگ لغات ( واژه های یهودیان مشهد ) که حاوی صدها لغات به ترتیب الفباست، بچاپ رسیده و در دسترس علاقمندان قرار گرفته است
در این بخش نمونه هایی از این کلمات بیان شده است.

آقزما = داماد --- شونه = خل و دیوانه
اوستل = صندلی --- صلاته = سالاد
بنکر = ته دیگی --- طفشی = بشقاب
پروتا = پول --- عینوت = زشت
تقلتی = تقلید --- غلائی = متقلب
جوریدن = جستجو کردن --- فهل = گشاد
چغوک = گنجشک --- قیماق = سرشیر
خازنده = خواستگار --- کخ = کرم
دخیا = حیکا کردن گوشت --- گنجیفه = ورق بازی
ذوق ذوق زدن = خوشحالی کردن --- لاولو = رختخواب
رنگ دیم = پریدگی صورت --- مسکه = کره
زلاقه = فریاد – جیغ --- نماشون = غروب
سمشکه (روسی) = تخم آفتابگردان --- وسنی = هوو