شَبات هَحودِش

شَبات هَحودِش
یِحِزقِل 45/18 – 46/15
پیش از ماه نیسان برای آگاهی از موعد پسح

یحزقل – فصل چهل و پنج
18. خد.ا چنین گفته است:
«روز اول ماه اول (نیسان)، گاو جوان سالمی بگیر و معبد مقدس را (از ناپاکی) بپیرای.»
19. کُهِن از خون آن قربانی خطا بردارد و بر باهوی (چهار چوب) آن معبد و هر چهار گوشه صحن خارجی قربانگاه و بر باهوی در حیاط درونی بمالد.
20. و در روز هفتم این ماه برای کسی که اشتباه و از نادانی به معبد آمده، چنین کن تا معبد را بپیرایید.
21. در روز چهاردهم ماه اول برای شما (عید) پسح است.
هفت روز عید بگیرید. فطیر خورده شود.
22. در آن روز، رئیس ملت برای خودش و تمام مردم کشور، گاو نر قربانی خطا تقدیم کند.
23. در هفت روز این عید، قربانی سوختنی برای خد.ا تقدیم دارد.
هفت گاو نر و هفت قوچ بی عیب فراهم آورد و هر روز، یکی از آنها را (تقدیم کند و نیز) هر روز، یک بز نر جوان برای قربانی خطا.
24. و هدیه آردی یک ایفا برای هر گاو و یک ایفا بر هر قوچ تقدیم بدارد، با یک هین روغن در هر ایفا (آرد).
25. در روز پانزدهم از ماه هفتم (ماه تیشری) برای ان عید سوکوت هم هفت روز چنین قربانی خطا و قربانی سوختنی و هدیه آردی و روغن تقدیم کند.
فصل چهل و شش
1. خد.ا چنین فرموده است:
«در ورودی حیاط درونی که رو به مشرق است، در شش روز کار بسته باشد؛ ولی روز شَبات و روز اول ماه گشوده باشد.»
2. سردار ملت از بیرون، از راه در ورودی بیاید و کنار باهوی این دربایستد و کهن ها قربانی سوختنی و قربانی سلامتش را تقدیم کنند.
آنگاه کنار آستان این در تعظیم کند و برود. این در تا غروب بسته نشود.
3. مردم این سرزمین، روزهای شبات و اول ماه از همان در به حضور خد.ا کرنش کنند.
4. قربانی سوختنی که رئیس ملت در روز شبات برای خد.ا تقدیم می دارد، شش بره سالم و یک قوچ سالم خواهد بود.
5. و هدیه آردی برای قوچ یک ایفا و برای بره ها به قدر توانش و برای هر ایفا (آرد) یک هین روغن.
6. و در روز اول ماه، یک گاو نر جوان سالم شش بره و یک قوچ سالم (قربانی این روز) خواهد بود.
7. و یک ایفا برای هر گاو و یک ایفا برای هر قوچ هدیه آردی تقدیم کند و برای بره ها به قدر توانش، برای هر ایفا (آرد) یک هین روغن.
8. هنگامی که رئیس ملت می آید، از راه در تالار بیاید و از همان راه برود.
9. و وقتی مردم این سرزمین در اعیاد به حضور خد.ا می رسند، آن که از در ورودی شمالی برای تعظیم می آید، از در جنوبی برود و آنکه از در جنوبی می آید، از در شمالی برود.
از راهی که آمده برنگردد؛ مگر از رو به روی آن برود.
10. و اگر رئیس ملت میان آنها (مردم) باشد، با آمدن آنها بیاید و با رفتن آنها برود.
11. در اعیاد و روزهای ویژه، هدیه آردی برای هر گاو، یک ایفا و برای هر قوچ، یک ایفا و برای بره ها به قدر توانش و برای هر ایفا (آرد)، یک هین روغن باشد.
12. و اگر رئیس، ملت، داوطلبانه قربانی سوختنی با قربانی سلامت آردی برای خد.ا تقدیم کند، در ورودی رو به روی شرقی را برای خود بگشاید.
(آنگاه) قربانی سوختنی خود و قربانی سلامتش را چنانکه روز شبات تقدیم می دارد، هدیه کند.
(سپس) درآمده، در را پس از رفتنش ببندد.
13. و هر صبح، یک ششم ایفا هدیه آردی تقدیم دارد و یک سوم هین روغن روی آرد بپاشد.
(تقدیم) هدیه آردی برای خد.اوند از قانونهای ابدی و همیشگی است.
15. این بره و هدیه آردی و روغن را هر روز صبح برای قربانی سوختنی دایمی تقدیم بدارند.
– نکته:
قربانی های این هفطارا، افزون بر قربانی های آمده در تورا است.
هزینه قربانی های آمده در تورا از پول جماعت و قربانی های این هفطارا بر دوش رئیس جامعه است.