عصر نهم آو

عصر نهم آو
هوشَع 14/1 – 14/9

هوشع – فصل چهارده
1. ای ایسرائل، چون برای گناهت لغزیده ای، به درگاه خد.اوندت توبه کن.
2. با خود سخنان (توبه آمیز) گفته، به سوی خد.ا بازگردید. به او بگویید:
«هر گناهی را ببخش و (کار) خوب را بپذیر.
ما به جای (قربان) گاوهای نر، (سخنان) لبهای خود را عوض خواهیم داد.»
3. آشور ما را نخواهد رهاند. (برای رفتن به مصر و درخواست کمک از آن دولت) بر اسب سوار نخواهیم شد (نمی رویم) و دیگر به سازه های دست خود، «خد.اوند» نخواهیم گفت؛ زیرا یتیم (ملت بی کس ایسرائل) را تو ترحم خواهی کرد.
4. (خد.ا می فرماید:)
«چون خشم من از او (ایسرائل) بازگشته است، افسار گسیختگی آنها را درمان خواهم کرد و از روی بخشندگی، آنها را دوست خواهم داشت.»
5. «برای ایسرائل چون شبنم خواهم بود.
مانند گل سرخ شکوفا خواهد شد و چون (درختان سرسبز و خرم) لُبنان ریشه خواهد دواند.»
6. «شاخه های او پخش خواهد شد..
شکوفه او مانند درخت زیتون (که همیشه سبز است) و (درختان خرم) لبنان معطر خواهد بود.»
7. آنها که زیر سایه او (خد.ا) می نشینند، از آوارگی باز خواهند گشت.
غله پرورده، مانند درخت مُو شکوفا خواهند شد.
یاد او (خد.ا) چون شراب لبنان است.
(مزه اش یادآور آن است؛ چنانکه احسان خد.ا یادآور نام مقدس اوست).
8. اِفراییم (می گوید):
«مرا دیگر با بتها چه کار است؟»
(خد.ا می گوید):
«من او (ایسرائل) را رهانده، سخنانش را گواهی می کنم.
من (برای ایسرائل) مانند درخت سرسبز و خرم (پر سایه) هستم. دستاورد تو را من فراهم می سازم.»
9. خردمند کیست که اینها را دریابد؟
دانا (کیست) تا از اینها آگاهی یابد که طریقهای خد.ا مستقیم است؟
نیکوکاران در آن گام می نهند و شریران در آن می لغزند.