صبح روز کیپور

صبح روز کیپور
یِشَعیا 57/14 – 21 و 58/1 – 14

یشعیا – فصل پنجاه و هفت
14. (خد.ا) فرموده است:
«جاده بسازید. (آری) جاده بسازید، راه را بپیرایید، مانع را از سر راه قوم من ایسرائل بردارید.»
15. زیرا (خد.ای) متعال و بلند نشان و جاودان که نامش مقدس است، چنین فرموده است:
«در عرش آسمان و جایگاه ویژه نهادم تا (آدم) افسرده و فروتن؛ یعنی، متواضعان را احیا کنم.»
16. «چون تا ابد ستیز نخواهم کرد و تا ابد خشمگین نخواهم شد؛ چون از سوی من روح در بدن جا می گیرد و روانها را من پدید آورده ام.»
17. «برای گناه آزمندی اش (گناهکاری ایسرائل) خشمگین شدم و او را ضربه زدم.
رو پوشانده، غضب کردم. پس او افسار گسیخته، به راه دلخواه خود رفت.»
18. «راه های (توبه) او را دیدم و (ضربه وارد بر) او را شفا دادم و (به جای اینکه از وی رو پوشانده بودم) او را راه نمودم و (چون با ضربه رنجیده بود) به وی کسانی که با او همدردی می کردند، تسلا دادم.»
19. آفریدگار جنبش لبها (می گوید):
«به کسانی که از (گذشته) دور (در راه خد.ا گام نهاده اند) درود، درود و به او که سرانجام به خد.ا نزدیک می شود، خد.ا فرموده است:
“وی را (از گمراهی) شفا می بخشم.”»
20. شریران چون دریای خروشانی که آرامش ندارند و آبهایش لجن بیرون می دهد، هستند.
21. خد.اوند فرموده است: «برای ستمگران صلح و صفا وجود ندارد.»
فصل پنجاه و هشت
1. آواز خود را برافراز و دریغ مکن و ندایت را چون شوفاز بلند کرده، به ملت من گناهشان را و به خانواده یَعقوب اعلام کن.
2. و آنها هر روز مرا می خواهند و از دانستن راه های من شادند، همانند قومی که عدالت را انجام داده، فرمان خد.ایش را ترک نکرده است. احکام عدل را از من پرسیده، از نزدیکی به خد.ا خرسندند.
3. (می گویند): «چرا روزه گرفتیم و ندیدی و جانهای خود را رنجاندیم؛ ولی آگاه نیستی؟»
(خد.ا می گوید): «مگر نه که در روزه هاتان خواسته خود را می جویید و بر کارهای خود ستم می کنید.»
4. «اینک بر ستیز و سخن روزه می گیرید. با مشت شرارت به سینه می کوبید.
در چنین روزی، روزه نگیرید و ندای خود را در عرش آسمان به گوش نرسانید.»
5. «آیا روزه داری که می خواهم چنین است؟
روزه ای که آن را می پسندیم، چنین خواهد بود. بگشا!
گره های ظلم را بگشایید و گره های یوغ را باز کنید و (آنان که) در بند و اسارت هستند.
خردشدگان را برهانید و آزاد کنید. هر بند و زنجیری را بشکیند.»
6. «مگر نه که اندک خوراک خود را پیش گرسنه می نهی.»
7. «و تهیدستان رانده شده را به خانه خویش بیاوری و اگر برهنه ای را نگریستی، او را بپوشانی و خود را از دیده خویشانت پنهان نسازی.»
8. «و نور تو مانند صبحگاهان طلوع خواهد کرد و درستی و سلامتی تو به زودی شکوفا می شود. صداقت تو پیشاپیش تو خواهد خرامید و تو را جلال خد.ا در برخواهد گرفت.»
9. «آنگاه فریاد می آوری و خد.اوند تو را اجابت خواهد کرد و استغاثه خواهی کرد و او بگوید: “حاضرم.”»
10. «اگر اشاره با انگشت و گفتن ناحق را از میانت دور کنی، جانت را برای گرسنگان نثار کنی و جان ذلیل را سیر کنی؛ نور تو در تاریکی خواهد درخشید و ظلمت تو مانند ظهر، روشن خواهد شد.»
11. «همواره خد.ا به تو آرامش عطا خواهد فرمود و جان تو را از چهره می دهد و استخوانهایت را نیرومند خواهد کرد؛ همانند باغ آبیاری شده و چشمه ای که آبش نمی ایستد.»
12. «خرابه هایت بنا خواهد شد. بناهایی در دوره های پسین پدید خواهی آورد و تو را سازنده رخنه ها و بازساز جاده ها برای زیستن خواهد خواند.»
13. «چنانچه گام خود را برای کار در شَبات و اجرای خواسته های خویش در روز مقدس من بازداری، شبات را روز خوشی بخوانی و مقدس خد.ا را محترم داری و آن را بیش از انجام دادن کارهایت و جستن خواسته ات و سخن در کار و کسب محترم شماری.»
14. (خد.ا) فرموده است: (خد.ا) فرموده است: «آنگاه خد.ا تو را شاد می سازد و تو را نامدار جهان خواهد ساخت و تو را از میراث نیاکانت (یَعقوب) بهره مند خواهد ساخت. هر آینه، امر الهی است که اعلام فرموده است.»
«جاده بسازید. (آری) جاده بسازید، راه را بپیرایید، مانع را از سر راه قوم من ایسرائل بردارید.»
15. زیرا (خد.ای) متعال و بلند نشان و جاودان که نامش مقدس است، چنین فرموده است:
«در عرش آسمان و جایگاه ویژه نهادم تا (آدم) افسرده و فروتن؛ یعنی، متواضعان را احیا کنم.»
16. «چون تا ابد ستیز نخواهم کرد و تا ابد خشمگین نخواهم شد؛ چون از سوی من روح در بدن جا می گیرد و روانها را من پدید آورده ام.»
17. «برای گناه آزمندی اش (گناهکاری ایسرائل) خشمگین شدم و او را ضربه زدم.
رو پوشانده، غضب کردم. پس او افسار گسیخته، به راه دلخواه خود رفت.»
18. «راه های (توبه) او را دیدم و (ضربه وارد بر) او را شفا دادم و (به جای اینکه از وی رو پوشانده بودم) او را راه نمودم و (چون با ضربه رنجیده بود) به وی کسانی که با او همدردی می کردند، تسلا دادم.»
19. آفریدگار جنبش لبها (می گوید):
«به کسانی که از (گذشته) دور (در راه خد.ا گام نهاده اند) درود، درود و به او که سرانجام به خد.ا نزدیک می شود، خد.ا فرموده است:
“وی را (از گمراهی) شفا می بخشم.”»
20. شریران چون دریای خروشانی که آرامش ندارند و آبهایش لجن بیرون می دهد، هستند.
21. خد.اوند فرموده است: «برای ستمگران صلح و صفا وجود ندارد.»
فصل پنجاه و هشت