روز دوم روش هَشانا

روز دوم روش هَشانا
یِرمَیا 31/1 – 31/20

یرمیا – فصل سی و یک
1. خد.ا می گوید: «آن زمان، خد.ای تمام قبایل ایسرائل خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.»
2. خد.ا چنین فرمود: «ملت ایسرائل از شمشیر رهایی یافته، در این بیابان به نظر من پسندیده آمده است. باید رفت وی را سروسامان بخشید.»
3. (ایسرائل گفت): «خد.اوند از دور به من آشکار شد. (و به من گفت):
“تو را با محبت جاودانی دوست داشته ام. برای همین است که لطف خود را شامل تو کرده ام.”»
4. «ای دوشیزه ایسرائل (که به معبودان دیگر رونکردی)، بار دیگر تو را آباد خواهم کرد و سروسامان خواهی گرفت. دیگر باز دفهای خود را زیور خویش خواهی ساخت و ماهرانه خواهی رقصید.»
5. (چنانکه در گذشته) «غرس کنندگان، درختانی می کاشتند و سال چهارم، میوه های آن را برای شکرگزاری وقف می کردند؛ بار دیگر در کوه های شومرون تاکستان هایی غرس خواهی کرد.»
6. «زیرا روزی خواهد آمد که نگهبانان در کوه اِفرائیم اعلام بدارند:
“برخیزید به صیون به حضور خد.اوندمان به زیارت برویم.”»
7. زیرا خد.اوند چنین فرموده است:
«برای یَعقوب فریاد شادی برآورید. به نام بزرگِ ملتها فریاد شادمانی سردهید. آوای خود را برافرازید.
شکر گزارید و بگویید: “خد.ا قوم خود، بازماندگان ایسرائل را رهانده است.”»
8. «اینک من آنها را از سرزمین شمال می آورم و ایشان را از کرانه های جهان گرد می کنم.
میان آنها نابینا و لنگ، زن باردار و زاینده خواهد بود. جمعیت انبوهی به اینجا برخواهید گشت.»
«با گریه (شادی) خواهند آمد. آنها را با رحمت هدایت می کنم. به سوی نهرهای آب – به راه راست که در آن لغزشی نخورند، خواهم برد. چون پدری برای ایسرائل هستم. افرائیم، نخست زاده من است.»
10. «ای مردمان، گفته خد.اوند را گوش گیرید و جزیره های دور دست را آگاه کنید و بگویید:
“آن که ایسرائل می پراکند، خودش آنها را گرد خواهد کرد و مانند کسی که گله خود را چوپانی می کند، او را پاس خواهد داشت.”»
11. «زیرا خد.اوند یَعقوب را رهانده و (اینک هم اوست که) وی را از دست قوی تر از او خواهد رهاند.»
12. «وارد شده بر بلندی های صیون ترنم خواهند کرد. به سوی نعمت خد.اوند؛ یعنی، به سوی غله، شیره چربی، گوسفند و گاو سرازیر خواهند شد و جانشان مانند باغ سیراب خواهد بود و دیگر اندوهگین نخواهد شد.»
13. «آنگاه دوشیزگان با رقص و جوانان و پیران با هم به شادمانی می پردازند. سوگواری آنها را شادی خواهم کرد. ایشان را تسلا داده، اندوهشان را سرور می سازم.»
14. فرموده خد.است: «دل کُهین ها را سرشار از برکت خواهم کرد و قوم من از نعمتم سیر خواهد شد.»
15. خد.اوند می فرماید: «ندایی در بلندی (آسمان) شنیده می شود. (صدای) نوحه، گریه و تلخی است. راحِل برای فرزندان خود بسیار می گرید. برای فرزندانش که نیستند، از تسلا پذیرفتن پرهیز دارد.»
16. خد.ا چنین گفته است: «آوایت را از گریستن و چشمانت را از اشک بازدار. برای کار تو مزدی است. (فرزندانت) از سرزمین دشمن باز خواهند گشت.»
17. (این) گفته خد.است: «برای فرجام تو امیدی هست. فرزندان (تو) به قلمرو خود بازخواهند گشت.»
18. «شنیدم که افرائیم سر می جنبد (و می گوید):
“مرا مانند گوساله تربیت نشده، ادب کردی و تنبیه شدم (ولی توبه نکردم). چون تو خد.ای من هستی (از راه مهر و معجزه و نه تنبیه) مرا به توبه وادار تا به سوی بازگردم.”»
19. «زیرا پس از توبه کردنم (از رفتارم) پشیمان شدم و پس از آگاهی ام، خود را سرزنش کردم. شرمنده و خجل بودم که با رسوایی، جوانی خود را شکیفتم.»
20. این فرموده خد.اوند است:
«آیا افرائیم، جگر گوشه یا نازپرورده من است که هرگاه درباره اش می گویم، باز وی را در دیده می آورم.»
21. «(آری) برای همین است که قلبم برای او می جوشد. بی گمان، او را مهر می ورزم.»