نوح

نُوَح
دومین هفطارا
یشعیا 54/1-/54/10
اگر روش حودش روز شبات باشد،
هفطارای روش حودش، یشعیا 66/1-66/24 خوانده میشود
هفطارای نُوَح نیز همانند هفطارای برشیت، وصف پایان گالوت و نجات نهایی ملت ایسرائل از طوفان است که بحث اصلی نیمه دوم کتاب یشعیا را در بردارد. اشاره ناوی به پاراشای نُوَح به ویژه در آیه (9) تشابه این هفطارا را با پاراشای نُوَح می نماید.
همان گونه که آبهای طوفان نُوَح پس از ویرانی و نابودی زمین، دنیای پاک و مطلوبتری را فراهم ساخت، به پیش بینی یشعیا در این بخش از نبوتهایش، گالوت سخت و ویرانگر ملت ایسرائل، رهایی دلپذیر سرزمین و قوم رنج کشیده ایسرائل را پی دارد.

یشعیا- فصل پنجاه و چهار
1- ای نازایی که نزاییده ای، تو آواز بخوان و فریاد برآور تویی که رنجهای زادن را نکشیده ای، زیرا خد-اوند چنین می فرماید:
“فرزندان زن رها شده و بی کس، از فرزندان زن عقد شده بیشترند.”
(یروشالییم که در دوران گالوت، به نام مادر ناکام ملت ایسرائل از دیدار فرزندانش محروم شده است)
2- خیمه ات (یروشالییم) را بگستر تا بتوانی قوم ایسرائل را که نزد تو باز می گردند، جامی دهی. پرده های مسکنت (دروازه شهرهای ایسرائل) را بی دریغ بگشا.
ریسمانهای پرده ها و دروازه ها را پهنتر کن و میخهایت را مستحکم نما(دیواره های بت همیقداش)
3- زیرا از راست و چپ (مشرق و مغرب یا شمال و جنوب) گسترده خواهی شد. نسل تو بر بیگانگان ایسرائل چیره شده و شهرهای ویران شده اش را دیگر بار مسکونی می سازند.
4- مترس(ای ایسرائل)؛ زیرا برای حمایت الهی ، پس از پایان گالوت نهایی و بازگشت به سرزمین موعود خجل نخواهی شد، و شرمسار مباش که بار دیگر رسوا نخواهی شد؛ چون خجالت و شرمساری دوران جوانی ات(گالوت مصر و بابل) را فراموش خواهی کرد و خفت و خواری دوران بیوکی (سرگردانی ات در گالوت) را دیگر به یاد نخواهی آورد.
5- زیرا آفریدگارت که نام مبارکش خد-اوند بلند مرتبه است، چون شوهرش دلسوز، همسر و پشتیبان تو است. تنها ذاتی که مقدس ایسرائل است، رهاننده تو است. اوست که سرانجام ، حد-ای تمام جهانیان شناخته خواهد شد.
6- زیرا خد-اوند تو را زنی (همسری) رنج دیده و دلشکسته خوانده است. پس آیا انصاف است که شوهرش همسرش را در جوانی مردود شمرده ، ترک کند؟
خد-اوند تو چنین می فرماید:
7- “تو را ای ایسرائل، تنها برای لحظه ای کوتاه (در دوران گالوت) رها کردهم؛ اما با دلسوزی و رحمی عظیم و بی پایان، تو را (از پیرامون جهان) گرد خواهم آورد.”
8- خد-اوند رهاننده تو چنین می فرماید:
“در اندک برافروختگی خشمم ، رخسارم (نظر عظیم) را از تو برای لحظه ای در دوران سرگردانی ات (در گالوت) نهفتم؛ اما به لطف و مرحمتی ابدی ، بر تو رحم و شفقت ارزانی خواهم کرد.”
9- “چون برای ذات من، گالوت ایسرائل ، همانند آبهای طوفان نُوَح است، زیرا چنانکه سوگند یاد گردم آبهای طوفان نُوَح ، بار دیگر زمین را در خود فرو نخواهد بلعید، سوگند یاد نمودم که ای ایسرائل ، بار دیگر بر تو خشمگین نشده ، تو را توبیخ و سرزنش نکنم.”
(با اینکه گالوت سبب ویرانی و رنج قوم ایسرائل بوده است ، فرجامی خوش و دلپذیر برایشان در پی خواهد داشت)
10- خد-اوندی که بر تو رحم و شفقت ارزانی می فرماید، چنین می فرماید:
“زیرا(در اوضاع ناممکن) کوهستانها از جایشان می چرخند و تپه ها نیز از جایشان می جنبند.آگاه باش که احسان من، تو را رها نکرده و پیمان صلح ابدی من و تو باطل نخواهد شد.”