سرود مخلوقات

نام کتاب: سرود مخلوقات
مولف: انجمن کلیمیان شیراز
ناشر: انجمن کلیمیان شیراز – جاویدخان داداش
تاریخ چاپ: 1389 – تهارن
تعداد صفحات: 124 صفحه
موضوع: مذهبی – دعا های یهودی
موضوع: مذهبی
פרק שירה اثری مقدس و قدیمی است که در سال های اخیر مورد توجه زیادی واقع شده است. برخی منابع، این اثر را به حضرت داوود نسبت می دهند و برخی دیگر آن را اثر حضرت سلیمان می دانند زیرا او قادر به درک زبان حیوانات و گیاهان بود. با این وجود برخی چنین اظهار می کنند که این اثر متعلق به مفسران بزرگ میشنا همچون ربی ییشمائیل، ربی عقیوا، ربی نخمیا بن هقانا و ربی الیعزر هور قانوس است. صرف نظر از خالق این اثر، روزانه افراد زیادی به قرائت آن می پردازند و خخامیم پاداش عظیمی برای چنین افرادی برمیشمارند. برخی معتقدند که هر مخلوق دارای سرودی است که انسان قادر به شنیدن آنها نیست، همچنان که قادر به تشخیص بسیاری از صداها در طبیعت نیست. دوم آنکه اعتقاد بر این است که خواندن سرود توسط فرشتگان انجام می شود. بر اساس تعالیم خخامیم حتی یک علف نیز دارای فرشته ایست که رشد و نمو آن را هدایت می کند و این فرشته ها به خواندن این سرودها می پردازند. سوم آنکه این سرودها بیان نمی شود بلکه در نقش این مخلوقات نهفته است. بنابراین، ما انسان ها می بایست از “سرود” خورشید، اقیانوس یا حیواناتی همچون گربه و سگ درس هایی بیاموزیم. شایان ذکر است که تنها قرائت این عبارات بدون درک محتوا و توجه به پیام آن کافی نیست. همچنان که از تفسیرهای این کتاب بر می آید سرود هر مخلوق نه تنها مرتبط به خود اوست، بلکه به انسان نیز ارتباط می یابد. پیام פרק שירה آن است که هر بخش از جهان در خلقت دارای وظیفه ایست و به آنچه برای او تعیین شده عمل می کند و سرانجام آنکه سرود هر مخلوق درسی به انسان می‏آموزاند.
افزون بر این، این کتاب تفسیر جامعی از פרק שירה نیست، بلکه تلاشی است در جهت نشان دادن این نکته که چگونه هر یک از این مخلوقات با ما به صحبت می پردازند. برخی از واژه های بکار رفته در این اثر به حیوانات متعددی اشاره می کند که درقسمت مربوطه به این معانی نیز اشاره شده است.
* قرائت صحیح (شِوا ناع و قامَتص قاطان)
تکیه تلفظ «شِوا ناخ» و«شِوا ناع» با یکدیگر تفاوت دارد، بدین صورت که اولی «ساکن» و دومی به صورت « اِ » قرائت می گردد . به منظور راحتی شما خوانندگان عزیز و نیز به منظور هرچه صحیح تر قرائت شدن کلمات «شِواهایی» که به صورت « اِ » تلفظ می شوند، به صورت رنگی- که رنگ آن حرف متمایز با سایر حروف می باشد- مشخص شده اند: בְּפֶּרֶק بپرق
همچنین تکیه تلفظ «قامتص گادول» و «قامتص قاطان» نیز با یکدیگر تفاوت دارد، بدین شکل که اولی به صورت « آ» و دومی به صورت « اُ » قرائت می گردد که قامتص قاطان به ترتیبی که در بالا قید گردید- با حرف رنگی مجزا- مشخص گردیده است: כָּל کُل
در خاتمه از زحمات و همکاری کلیه عزیزانی که در امر ترجمه، طراحی، ویرایش و تألیف چه از جنبه مادی و چه از جنبه معنوی ما را یاری نمودند، به ویژه از همکیشان عزیز اصفهانی که سهم بسزایی در تهیه و تنظیم این مجموعه داشته اند، تشکر می نماییم .
انجمن خیریه کلیمیان شیراز