منوچهر صیونیت دامپزشک و از نخستین نویسندگان کتب پزشکی در ایران، در هجدهم خرداد ماه ۱۳۱۶ مطابق با ۸ ژوئن ۱۹۳۷ در یک خانواده یهودی در تهران چشم به جهان گشود. پدرش مهدی صیونیت ملقب به حاج مهدی به کار تجارت اشتغال داشت. مادرش جمالیه خانم نهورای نوه حکیم نور محمود و دختر فیلسوف همایون نهورای بود که هر دو از مشهورترین حکمای دربار ناصرالدین شاه بودند.

او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه آلیانس (اتحاد )تهران به اتمام رساند و سپس وارد دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران شد. پس از اخذ مدرک دکترا در سال ۱۳۴۰ شمسی مشغول خدمت سربازی شد و خدمت نظام وظیفه را با درجه ستوان دومی به پایان رساند.

دیری نپائید که وارد بازار کار شد و اقدام به تاسیس یک درمانگاه دامپزشکی جهت مداوای حیوانات نمود، اما از آنجایی که در آن زمان هنوز در فرهنگ شهرنشینی تهران، نگهداری از حیوانات آنچنان مرسوم نبود و مراجعه کننده‌ها تعدادشان قلیل بود، اجبارا پس از سه سال فعالیت، کلینیک را تعطیل کرد و بلافاصله به استخدام وزارت کشاورزی درآمد و تا زمان بازنشستگی در همین وزارتخانه مشغول به فعالیت‌های درمانی به‌ویژه در بخش سل گاوی بود. از دیگر فعالیت‌های ایشان می‌توان به تحقیق و پژوهش درموسسه واکسن و سرم سازی رازی اشاره کرد.

دکتر صیونیت از دهه ۱۳۵۰ کار نوشتن و ترجمه و تالیف را آغاز کرد و پس از انتشار مقالات متعدد در زمینه بیماری‌های دامی در نشریات مختلف ، مورد تشویق و توجه بسیاری از مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی قرار گرفت به طوری که مقالاتش را به صورت جزوه‌های درسی در اختیار دانشجویان و محققان قرار می دادند. در همین راستا موفق شد در سال ۱۳۵۸ اولین کتاب خود را تحت عنوان تحولات دامداری و مرغداری منتشر کند.

پس از انتشار تعدادی کتاب در زمینه بیماری‌های دامی و طیور تصمیم گرفت به ترجمه و تالیف کتاب‌های پزشکی برای استفاده عموم بپردازد. او که متوجه شده بود در آن زمان منابع کافی به زبان فارسی ساده و قابل فهم برای مسایل درمانی و سلامت خانواده‌ها در دسترس نیست، مصمم شد به ترجمه و تالیف کتاب‌های پزشکی بپردازد و دانش پزشکی را به زبان ساده و روان به منازل مردم ببرد. به همین دلیل با علاقه و شوری فوق‌العاده شروع به ترجمه و تالیف کتاب‌های پزشکی در زمینه بیماری‌های مختلف نمود تا روش‌های پیشگیری و مبارزه با بیماری‌ها و سبک زندگی سالم را ترویج دهد. اولین کتابی که در زمینه مسایل انسانی تالیف کرد کتاب راز جلوگیری از پوسیدگی دندان بود که در سال ۱۳۶۴ به چاپ رسید. پس از آنکه این کتاب مورد استقبال قابل توجهی قرار گرفت، فعالیت‌های خود را گسترش داد و پس از تاسيس شرکت انتشاراتی علم و شادی با عزمی راسخ‌تر هدف خود را دنبال کرد.

نتیجه سال‌های متوالی فعالیت‌های پر تلاش این اندیشمند و محقق برجسته ترجمه و تالیف و انتشار بیش از چهل عنوان کتاب پزشکی به زبان ساده و قابل فهم برای عموم مردم است. قابل توجه است که انتشارات علم و شادی تنها انتشاراتی در ایران بعد از انقلاب محسوب می‌شد که که مجوز آن به یک شخص یهودی ( دکتر منوچهر صیونیت) تعلق داشت.

آثار ایشان طی سالیان متوالی جز‌و پرفروش‌ترین کتاب‌های پزشکی برای استفاده عامه مردم در سرتاسر ایران بود و می توان او را پیشرو در عمومی‌سازی علم و فرهنگ پزشکی در ایران دانست .

بعدها این کتاب‌ها حتی به کشورهای فارسی زبان مجاور مانند افغانستان و ازبکستان صادر شدند و حتی بخشی از برنامه‌های رادیو و تلویزیون افغانستان به تالیفات ایشان اختصاص داده شده بود. رفته‌رفته کتاب‌های دکتر صیونیت مورد توجه ایرانیان خارج از کشور به‌ویژه در امریکا و اروپا قرار گرفت.

پس از تحولات تکنولوژی و تغییر در فرهنگ کتابخوانی در سراسر جهان تعدادی از کتاب‌های ایشان در سال‌های اخیر هم به صورت کاغذی و هم به صورت الکترونیکی در تارنما (وبسایت ) آمازون در اختیار عموم قرار گرفته است.

به علاوه در سال ۱۴۰۳ تعداد قابل توجهی از کتاب های انتشارات علم وشادی به کتاب خانه ملی ایران اهدا شد تا در سراسر کتابخانه‌های کشور و مراکز علمی و تحقیقاتی مورد استفاده دانشجویان و پژوهشگران قرار گیرد، همچنین ساکنین مناطق محروم کشور از آنها بهره مند شوند.

دکتر منوچهر صیونیت در سال۱۳۵۲ با همسرش هما از خانواده شمسا ازدواج کرد. حاصل این پیوند یک دختر به نام مژده و یک پسر به نام پیام می باشد. پیام به جرگه دندان‌پزشکان پیوسته و دخترش مژده سال‌ها به حرفه روزنامه‌نگاری می پرداخت.

زندگی شخصی دکتر صیونیت آمیخته با زندگی کاری و فعالیت‌های تحقیقاتی و پژوهشی‌اش بود. آنچه را که بدان معتقد بود در زندگی شخصی خود اعمال می‌کرد و از آنجایی که آنچه را که برای خود می‌پسندید برای دیگران هم می‌خواست، دانسته‌های خود را نه تنها به افراد خانواده و نزدیکانش بلکه از طریق کتاب‌هایش در اختیار همه مردم قرار می داد. اعتقاد داشت برای داشتن جامعه‌ای سالم‌تر نیاز به آموزش همگانی به زبان ساده و قابل فهم است. او صحت و تندرستی را در بیمارستان‌ها و مطب پزشکان نمی‌جست.

هرگز غذای ناسالم نمی خورد و در هیچ کاری زیاده‌روی نمی کرد. عشق به زندگی در او چنان جاری بود که همیشه شعف و شادی در صدایش نمایان بود. تواضع و فروتنی‌اش از او شخصیتی دوست داشتنی برای کسانی که از نزدیک او را می‌شناختند ساخته بود.

دکتر صیونیت زندگی‌اش را بر اساس اصول و باورهایش ساخت. او که از دوران جوانی تحت ثاثیر فیلسوفانی چون نیچه قرار گرفته بود عقاید اگزیستانسیالیستی یا به عبارتی «هستی گرایانه» داشت. او اصالت وجودی انسان را مقدم و جدای از ماهیت او می‌دانست و اعتقاد داشت که انسان اختیار بسیار زیادی در شکل بخشیدن و تعریف شرایط زندگی خود دارد. او انسان را موجودی آزاد و صاحب اختیار می‌دانست. اعتقاد داشت که انسان مسوول مطلق اعمال خویش و افریننده ارزش‌های زندگی خود است. او به خرافات به هیچ وجه اعتقاد نداشت و نگاه فیلسوفانه‌اش به زندگی باعث اعتماد به نفس عمیق و اقتدارش شده بود. افسار زندگی را در دستان خود داشت و زندگی را آنگونه که خود می پسندید می‌ساخت.

تعلیم و تربیت فرزندان را وظیفه و مسوولیت بسیار مهمی می‌دید و اعتقاد داشت که تربیت درست نقش بزرگی را در زندگی فرزندان ایفا می کند. معتقد بود که انسان در هر زمان و در هر مکان می تواند و باید از زندگی لذت ببرد و از انجایی که اختیار و کنترل زندگی را در دست خود می دانست از هیچ موضوعی گله‌مند نبود و همیشه با دیدی مثبت و اغلب طنزگونه به مسایل و مشکلات زندگی می‌نگریست.

از مرگ کوچکترین هراسی نداشت و درست زندگی کردن را در مفید بودن و هدفمند بودن می دانست. انسانی بسیار متواضع و محجوب و در عین حال مملو از اعتماد به نفس و اقتدار بود. آنگونه که می‌خواست زندگی کرد و همانگونه که آرزو داشت از دنیا رفت.

دکتر منوچهر صیونیت در بامداد پنج شنبه ۲۷ دی ماه 1403 خورشیدی (ژانویه 2025) چشم از جهان فرو بست روحش شاد و یادش گرامی باد .