فرنگيس حسيديم

فرنگیس حسیدیم در سال 1317 در یک خانواده متدین یهودی در تهران چشم به جهان گشود، تحصیلات ابتدایی و متوسط خود را در فیروزکوهی و رضاشاه کبیر به پایان رسانید.
پدرش عزرا، کارمند حسابداری وزارت راه بود و با جدیت در امر تحصیل فرزندانش رسیدگی می‌نمود، از این رو موافقت کرد تا فرنگیس با بورس تحصیلی که به وی تعلق گرفته بود برای تحصیلات عالیه به انگلستان برود. فرنگیس در سال 1345 موفق به اخذ مدرک لیسانس در رشته‌های پرستاری و مامایی از مرکز آموزش Londan Jewish Hospital با کسب درجات عالی (ممتاز)در بین سیصد دانشجو شد. پس از بازگشت به وطن، بلافاصله به استخدام موسسه بهداشتی و درمانی کانون خیرخواه درآمد و مسئولیت شیفت شب بخش زایشگاه به وی واگذار شد.
پس از دو سال به واسطه جدیت و شایستگی در مسئولیت‌های محوله، سال 1347 هیئت‌مدیره کانون خیرخواه مسئولیت بخش زنان و جراحی را در بیمارستان تازه تاسیس کوروش کبیر را با کسب سمت مترون (ناظمه فنی) به وی واگذار نمودند.
فرنگیس حسیدیم با حضور مستمرش به‌ویژه در سال‌های پرماجرای آغازین انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی طی هشت سال مقاومت، با فداکاری و شایستگی توانست موقعیت بیمارستان دکتر سپیر را به عنوان بزرگترین نهاد بهداشتی و درمانی خیریه جامعه کلیمیان ایران بیش از پیش مثبت و افتخارآفرین جلوه دهد. طی این مدت حساس، که افراد مسئول بیمارستان سپیر اکثرا جلای وطن نمودند وی در سنگر پرستاری ایستادگی نمود و همانند یک شیرزن به وظایف انسانی خود عمل نمود.
سال 1372 هیئت‌مدیره بیمارستان سپیر از فرنگیس حسیدیم دعوت به همکاری بیشتر نمود، تا با حفظ سمت مترون مسئولیت امور اداری و مالی را در بیمارستان عهده‌دار شود.
شش‌ماه با همیاری خانم پوراتیان، انجمن بانوان و دوشیزگان کلیمی را که در سال 1320 تاسیس شده بود و پس از انقلاب اسلامی منحل گشته بود، مجددا احیا و راه‌اندازی نمود.
دیری نپایید، به عنوان اولین فعالیت انجمن بانوان، اقدام به تشکیل مجدد آموزشگاه بهیاری در بیمارستان سپیر و همچنین توسعه مهد کودک (پرورشگاه) در کوچه سرچال، با بالابردن ظرفیت پذیرش بیش از 600 کودک نمود و با تشکیل جلسات متهدد سخنرانی و بحث برای آشنا نمودن زنان یهود به وظایف اجتماعی و مذهبی خود نیز جهت تعدیل حقوق زن در مذهب یهود مطابق با شرع مقدس یهود، همچنین کمک به تشکیل خانواده و ایجاد امکانات برای ازدواج جوانان، فعالیت گسترده را آغاز نمود.
در همین راستا جهت شناخت و ارتباط انجمن بانوان و دوشیزگان کلیمی با دیگر سازمان‌های زنان چه در ایران و در سایر کشورهای و نیز فعالیت‌های بین‌المللی، کوشش فراوانی کرد.
فرنگیس حسیدیم در سال 1352 با آقای شموئل عاقل ازدواج نمود، حاصل این پیوند دو فرزند دختر می‌باشد که هر دو ایشان در فعالیت‌های فرهنگی فعال هستند.
آفای عاقل در سال 1375 پس از 23 سال زندگی مشترک و گذرانیدن یک دوره نقاهت طولانی و مبارزه دار فانی را وداع می‌گوید، و در این راه پرفراز و نشیب زندگی خانم حسیدیم را تنها می‌گذارد.
اگرچه بار مسئولیت زندگی سنگین‌تر شد، اما نتوانست کوچکترین خدشه در مسیر فعالیت‌های اجتماعی و وظایف مقدس شغلی وی ایجاد یا اثری منفی به جای گذارد.
سال 1383 طی انتخاباتی که در انجمن کلیمیان برگزار گردید خانم فرنگیس حسیدیم با کسب حداکثر آرای رای، به عنوان عضو هیئت‌مدیره انجمن کلیمیان تهران، انتخاب گردید و طی جلسه‌ای هیئت‌مدیره وی به سمت دبیر انجمن منصوب گردید.
سال 1386 خانم فرنگیس حسیدیم، پس از 41 سال خدمت پربار و مقدس پرستاری از بیماران بازنشسته گردید، اما به واسطه نیاز جامعه به ادامه خدمات ایشان و به دعوت هیئت‌مدیره بیمارستان، وی کماکان به وظایف انسانی خود مشغول می‌باشد.
طی دهه 1990، خانم حسیدیم در بسیاری از کنفرانس‌های داخلی وبین‌المللی به عنوان نماینده زنان کلیمی ایران حضور فعالی را ارائه نموده است.
مهم‌ترین آن شرکت در کنفرانس جهانی زنان در پکن در سال 1994 و در سال 1999 حضور در اجلاس سازمان ملل در ژنو، نیز در سال 2009 شرکت در کنفرانس علیه نژادپرستی در ژنو را می‌توان نام برد.
ناگفته نماند فرنگیس حسیدیم طی خدماتشان مفتخر به دریافت چندین لوح تقدیر و سپاس‌نامه از انجمن‌ها و مراکز بهداشتی و نهادهای تخصصی شده‌ است، ضمن‌آنکه در سال 1386 از ایشان به عنوان یکی از پیشکسوتان کانون خیرخواه تجلیل شایانی به عمل آمد.
فرنگیس حسیدیم، شیرزن جامعه یهودیان ایران در سپیده نوروز 1390 (15 آدار 5771) در سن 73 سالگی در بستر بیماری، در محل کارش (بیمارستان سپیر) جان به جان آفرین تسلیم نمود.