بالاق

بالاق
چهلمین هفطارا
میخا 5/6 – 6/8
اگر پاراشای حوقَت، دوتایی باشد، این هفطارا خوانده می شود
میخا ششمین ناوی از گروه دوازده پیامبران فرعی ایسرائل، از شهر مورِشت در یِهودا بود که در دوران سلطنت سه پادشاه آن – یوتام، آحاز و حِزقیا (3170 تا 3220 عبری) در یِروشالَییم، ملت ایسرائل ساکن یهودا و شومرون را ره می نمود. او با شیوه و سبکی همانند یشَعیا، به ابراز نگرانی از نزول اخلاق و ایمان در میان قوم ایسرائل می پردازد و درباره نجات نهایی یروشالییم و دوران ظهور ماشیَح نوید می دهد.
وی گزیده تمام قوانین و دستورهای تورا را سه اصل می داند که قوم ایسرائل با رعایت آن در حقیقت، تمام فرمانها و احکام تورا را جای آورده اند. این اصول عبارتند از:
1. رعایت انصاف و عدالت کامل در همه زندگی
2. شیفته رحم، شفقت و مهربانی به یکدیگر بودن
3. تواضع، فروتنی و دوری از هر کبر، غرور و خودپسندی
این سه اصل که از دید میخا، پایه و اساس تمام آیین ایسرائل را می سازد، آخرین آیه و حسن ختام برای هفطارای بالاق است. اشاره وی به بالاق و بیلعام در هفطارای بالاق، همانندی آن را با پاراشای بالاق که شرح کارهای بالاق و بیلعام است، می نماید.

میخا – فصل پنج
6. و (در ظهور ماشیح) ماندگان یَعقوب (قوم ایسرائل) که برای ایمان کاملشان به خد.اوند در آن دوران، در میان تمام اقوام و ملل کثیر دنیا مانده باشند، همچون شبنمی خواهند بود.
آسمانی با طراوت از سوی خد.اوند بر پهنه زمین و چون بارانی خواهند بود. بر سبزه های زمین که نه نیازی به مراقبت انسانهای دیگر دارند و نه به امید و انتظار فرزندان آن انسانها ساکن خواهند بود.
7. ماندگان یعقوب در ملتها و نسلهای بسیار بشر، چون شیری در میان حیوانات وحشی جنگل خواهند بود. چون شیری جوان در میان گله گوسفندان که هنگام گذرش از آنجا پای می مالد، گله های مختلف را می درد و رهاننده ای نیز برایشان (گوسفندان) نخواهد بود.
8. (روزگار آخر) دستت با قدرت بر بدخواهانت افراشته، تمام دشمنانت در برابرت نابود می شوند.
9. خد.اوند در آن روز عظیم می فرماید: «(ای قوم ایسرائل) من اسبانتان را که به آنها برای نبرد متکی هستید، از میانتان بریده و ارابه هاتان را که ابزار حرکت شماست، نابود خواهم گردانید.»
(با نیروی جسمی و نظامی تان پیروز نمی شوید و به قدرت آسمانی خد.ایتان پیروزی خواهید داشت.)
10. «آن روز، شهرهاتان را که جای بت پرستی (مادیات) بوده اند، نابود کرده و دژها و برجهای جنگی تان را درهم خواهم کوبید.»
(بدانید که نه با قدرت پول، مادیات، اسلحه و قلعه های جنگی امکان پیروزی خواهید داشت و تنها به نیروی و خواست خد.ا پیروز و کامیاب می شوید.)
11. «جادوگری تان را از دستانتان می برم. دیگر هیچ فالبین و کف بینی در شما یافت نخواهد شد.»
12. «بتها و پیکرهای تراشیده و ساخته خودتان را با ستونهای عبادتگاه هاتان از پیشتان نابود خواهم کرد و پس از آن، دیگر ثمره کار دستهایتان را نمی ستایید و نمی پرستید.»
13. «درختهای اَشِرای ممدوحتان میانتان از زمین برکنده و شهرهای (جای فساد و بی بند و باری) را نابود خواهم کرد.»
14. «و سرانجام در غضب و خشم آتشینم، انتقامم را از تمامی ملتها و انسانهایی که به فرمانها و احکامم گوش فرانگرفته، در برابر آنها بی اعتنا بودند، خواهم گرفت.»
فصل شش
1. ای ملتهای عالم هم اکنون به آنچه خد.اوند می فرماید، گوش فراگیرید:
«ای ملل جهان به پاخیزید و دفاعتان را در گناهتان برابر کوهها که در آینده هم پابرجا خواهند بود، بگویید تا تپه ها نیز کلام شما را در دفاع از خودتان بشنوند.»
2. «و اما ای کوهساران، به تنش و ستیز خد.اوند گوش فراگیرید و شما ای صخره های جاودانی که چشمه های زمین را در برگرفته اید، بشنوید؛ زیرا خد.اوند با قوم خویش در تنش و سخن است و از این رو، دلیل ادعا و اعتراضش را درباره ایسرائل مطرح خواهد فرمود.»
3. «ای ملت من (ای قوم ایسرائل): مگر من به تو چه کرده ام؟ چگونه تو را خسته و آزرده ام؟
برخیز و با دلایلت بر من (که خد.ای تو هستم) شهادت بده و دعوا و شکایتت را از ذات من بگو.»
(که چنین سزاوار بی اعتنایی و بی توجهی تو باشم.)
4. «مگر نه آنکه تو را از سرزمین مِصر درآورده، از بندگی و اسارت رهاندم، و به این منظور، مُشه، اَهَرون و میریام را پیشاپیش شما گماشتم؟»
5. «ای قوم من، به یادآور آنچه بالاق پادشاه موآب (به هدف شکست تو) اندیشیده، طرح نمود و یادآور آنچه بیلعام پسر بِهور در پاسخش گفت و سرانجام یادآور رخدادهای شیطیم تا گیلگال را.
چنین عدالت خد.اوند را درمی یابی.»
(با اینکه در آخرین روزهای پیش از ورود به سرزمین موعود، خودت را آلوده و گناهکار کردی، خد.اوند از درگاه رحیم و بخشنده اش تو را از رود یَردِن گذرانده، به گیلگال در ایسرائل رساند.)
6. (پاسخ قوم ایسرائل به شِکوِه الهی، ای میخای پیامبر اینک من – قوم ایسرائل):
«با چه هدایایی به بارگاه پروردگار مشرف شوم تا در پیشگاه باری تعالی و ذات اعظمش ستایش و کرنش کنم؟
با هدایای سوختنی به حضورش رسم یا با گوساله های یک ساله به پیشگاهش بیایم؟»
7. «آیا تقدیم هزار قوچ، هدیه مورد پسند خد.اوند بوده است با ده هزار رود روان به روغن، پذیرفته نظر مقدسش خواهد بود؟
آین نخست زاده ام (اولزادم را چون اییصاق) به جبران گناهانم تقدیم خد.اوند کنم؟ آیا میوه جسمم را در برابر خطای روحم به پیشگاه الهی بنمایم؟»
8. (پاسخ خد.اوند به قوم ایسرائل از زبان پیامبر):
«ای انسان، (ذات الهی) به تو چنین می فرماید آنچه خوش و پسندیده و مقبول نظرش بوده و هر چه خد.اوند از تو خواسته و انتظار دارد:
“تنها با انصاف و عدالت کار کنی.
رحم و مروت و احسان به دیگران را از صمیم قبل دوست بداری، و سرانجام در پیشگاه خد.ایت با تواضع، فروتنی و دور از غرور و خودستایی در زندگی گام برداری.”»