فتح الئه بینا فرزند “مروارید” و “شکرالئه” در سال 1284 خورشیدی (1905میلادی) در یک خانواده یهودی متمول در شهر تهران متولد شد .
او تحصیلات ابتدائی و متوسطه خود را در مدرسه اتحاد (آلیانس) و دارالفنون بپایان رسانید و در سال 1306 در 22 سالگی بعنوان جوانترین پزشک از مدرسه طب تهران فارغ التحصیل شد، دیری نپائید که به خدمت نظام وظیفه رفت و بیش از هفت سال در ارتش ماند و طبابت نمود . حسن اخلاق و شایستگی وی در طبابت باعث گردید در استخدام وزرات بهداری در آید و پس از مدتی ماموریت یافت، برای طبابت راهی بروجرد شود . فتح الئه بینا در سال 1313 خورشیدی با همسرش “زینت” از خانواده دردشتی پیوند زناشوئی بست، حاصل این ازدواج چهار فرزند دختر ( مهین، پری، منیژه و مینو ) و یک پسر ( بیژن) بود. زینت دردشتی، همسر دکتربینا در هفدهم دی ماه 1314 خورشیدی پیرامون قانون کشف حجاب، بدستور رضا شاه با وجود آنکه در شرایط حاملگی بسر می برد در سالن اجتماعات بروجرد (تحت حمایت مامورین دولت) بعنوان اولین زن کلیمی بدون حجاب حضور یافت و در مورد حجاب و حقوق زنان به سخنرانی پرداخت . دکتر فتح الئه بینا سالها بعنوان ریاست بهداری شهرهای بروجرد، اردبیل، بابلسر و نیز اداره بهداری راه کرج با نهایت صمیمیت و شایستگی انجام وظیفه نمود .
در سال 1317 خورشیدی بجهت شیوع «بیماری وبا» در استان خراسان ، او داوطلبانه با وجود خطر ابتلای به این بیماری (وبا) بکمک هزاران بیمار درمانده شتافت و چندین ماه به معالجه آنان مشغول بود . در اوایل دهه 1320 (1942میلادی) مقارن با جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط نیروهای متفقین، وقتی که بیماری های واگیردار در اکثر شهرهای ایران شیوع پیدا کرده بود، علاوه برهرج و مرج و نا امنی در اکثر شهرها، پایتخت هم دچار قحطی و شیوع بیماری تیفوس و تیفوئید شده بود و مردم عادی را در معرض بیشترین تهدید تلفات قرار داده بود . این حوادث ناگوار، انگیزه ای شد برای دکتر بینا که به تهران کوچ کند و ضمن یاری رساندن اولین مطب خود را در جنوب شهر برای مردم درمانده و محروم در خیابان شاپور بگشاید . حسن خدمت، موفقیت های چشمگیر وکسب شهرت طی سالها در طبابت باعث گردید دکتر بینا دومین مطب خود را در مرکز تهران اطراف میدان مخبرالدوله افتتاح کند . پس پایان جنگ و خروج متفقین از ایران در سال 1327 خورشیدی محمد رضا شاه پهلوی جهت اصلاحات در قانون اساسی مشروطه (مربوط به سال 1285) فرمانی مشروط بر اجرای انتخابات و تشکیل مجلس موسسان صادر نمود . از این رو از طرف جامعه کلیمیان ایران، دکتر فتح الئه بینا انتخاب و در سال 1328 خورشیدی در مجلس موسسان دوم حضور یافت .
دکتر فتح الئه بینا خطیبی خوش بیان و نویسنده با ذوق بود و به چند زبان خارجی (انگلیسی، فرانسه، روسی وایتالیایی) احاطه داشت . او بیشتر اوقات فراقت خود را صرف پژوهش و مطالعه می نمود. چندین مطلب علمی را بفارسی ترجمه و در محافل علمی سخنرانی های را به زبان فرانسه و روسی انجام داده بود . دکتر بینا بموازات تحقیات علمی ، مطالعاتی را راجع به تاریخ و فلسفه انجام داده بود، نیز همچنین در مورد آموزش زبان و ادبیات فارسی روش های ابتکاری و نوینی را ارائه کرده بود، و در این راستای شخصا با سرمایه خودش کتب درسی متفاوتی را برای نوآموزان تالیف و تدوین نمود، از آن جمله کتاب ” دفتر الفبای فارسی” که مورد توجه مقامات وزارت فرهنگ قرار گرفت . همچنین در دهه 1330 خورشیدی کتاب “تب 36 ساله” و کتاب “اندیشه های رضا شاه” را تالیف و بچاپ رسانید . او یکی از اعضای برجسته «انجمن معرفت الروح» در ایران بشمار می رفت و در این زمینه مطالعات گسترده ای انجام داده بود . نیز همچنین مقالات و رساله های متعددی را راجع به روح، روان و خواب بطبع رسانیده و در نظر داشت مجموعه پژوهش های خود را در قالب یک کتاب علمی چاپ و عرضه نماید . اما دست اجل این فرصت را از او گرفت . دکتر فتح الئه بینا پزشکی حاذق، انساندوست و سخاوتمند بود . او در دوران زندگی طبابت خود نه تنها از بینوایان حق المعالجه نمی گرفت بلکه همواره داروهای رایگان در اختیار آنان قرار می داد . دکتر بینا از اعضای موثر و برجسته انجمن پزشگی سینا و نیز انجمن فرهنگی داریوش کبیر بشمار می رفت .
دکتر فتح الئه بینا در سال 1340 خورشیدی (1961میلادی) پس از یک مبارزه طولانی با سرطان در سن 56 سالگی در بستر بیماری جان بجان آفرین تسلیم نمود .